Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;

Συμπληρώθηκαν ήδη εκατό ημέρες από την έναρξη της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου και θα ήταν απολύτως αυτονόητο η πολιτική πρακτική να έχει δρασκελίσει και να έχει αφήσει πίσω της το κομμάτι εκείνο των αφηρημένων εντυπώσεων και των γενικόλογων κι ευφραντικών προεκλογικών υποσχέσεων και να έχει μετουσιωθεί σε ρεαλιστική καθημερινή πράξη. Οι εκατό ημέρες άλλωστε από την έναρξη κάθε καινούριας πολιτικής περιόδου δεν είναι ούτε ένα ασήμαντο ψυχολογικό όριο ούτε ένας αυθαίρετος χρονικός προσδιορισμός, αντιθέτως, φανερώνει εν τοις πράγμασι αφενός το επίπεδο της ουσιαστικής πολιτικής προετοιμασίας πριν την ανάληψη της εξουσίας και αφετέρου τη λειτουργική ετοιμότητα ανάληψης της πραγματικής διοικητικής ευθύνης.

Όσο σημαντικό είναι η πολιτική να παράγει πολιτισμό, άλλο τόσο σημαντικό είναι και να τον διαφυλάσσει αλλά και να τον προστατεύει.

Για να επιλυθούν τα σοβαρά ζητήματα κάθε περιοχής δεν μπορεί να επιλέγεται τον 21ο αιώνα η διαχωριστική λογική του «εμείς οι πολιτικοί» κι «εσείς οι πολίτες» έναντι της δυναμικής συμμετοχικής ένταξης ολόκληρου του ανθρώπινου δυναμικού στη δημιουργική διαδικασία εύρεσης των βέλτιστων πρακτικών για τη τοπική αυτοδιοικητική διακυβέρνηση.

Αυτό λοιπόν που απομένει για τον τόπο μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά το να συνεχιστεί με τον ίδιο ενθουσιασμό και με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό η υιοθέτηση της νέας αυτοδιοικητής φιλοσοφίας που ξεκίνησε μετά τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου του 2023 ώστε να μη δώσουμε το δικαίωμα σε κανέναν να ισχυριστεί ποτέ ότι η ανάπτυξη στη Φθιώτιδα άργησε μια μέρα εξαιτίας της ολιγωρίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!

Η πόλη είναι αυτή που γέννησε το Λόγο και τον πολιτισμό κι έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να αναπτύξει τo πνεύμα και την προσωπικότητά του. Ως τόπος συσσώρευσης γνώσης, δημιούργησε, ανάπτυξε και παρείχε τα μέσα ώστε η εμπειρική διαπίστωση να γίνει επιστημονική βεβαιότητα και την ίδια στιγμή, μέσα από την αυτοσυνείδηση τής ύπαρξής της, προέκυψαν θεσμοί με δημόσιο χαρακτήρα, νόμοι, υποχρεώσεις αλλά και ατομικά δικαιώματα.

Ο πολίτης ως υποκείμενο της πολιτικής και η κοινωνία ως αντικείμενο της πολιτικής δράσης είναι δύο μεγέθη με διαφορετικό ειδικό βάρος, εξίσου όμως σημαντικά για την εξέλιξη των κοινωνιών του ανθρώπου.

Αν η πολιτική δεν μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον με βάση τις συγκυρίες τότε οι συγκυρίες θα είναι αυτές που θα σχεδιάσουν το μέλλον, ερήμην μάλιστα του πολιτικού προγραμματισμού και της ορθής λογικής. Ο χρόνος άλλωστε ούτε σταματά ούτε συγχωρεί την αμέλεια.

Κι αν η διοίκηση της τοπικής αυτοδιοίκησης ασκείται, κυρίως, από μη επαγγελματίες της πολιτικής, αυτό δε σημαίνει ότι η πολιτική που ασκείται στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι αποδεκτό να πάσχει από έλλειψη επαγγελματισμού. Το να γνωρίζει κανείς τι σημαίνει ‘διοίκηση’ αλλά και η ικανότητα να ‘βλέπει’ κανείς, σαν τους μεγάλους σκακιστές, πολλές κινήσεις μπροστά ώστε να έχει τη δυνατότητα να μετουσιώσει την πρόθεση σε πράξη και το όραμα σε αποτέλεσμα, είναι ίσως τα κυριότερα προαπαιτούμενα χαρακτηριστικά κάθε αυτοδιοικητικά δραστήριου πολίτη για να μπορέσει να προσδώσει προστιθέμενη αξία στην πόλη του.

Η επικίνδυνη λογική τού ‘αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε’ πέρα από την τραγική της αφέλεια, συμπαρασύρει το θεσμό της πόλης ακόμα πιο χαμηλά στις προσδοκίες των πολιτών.

Η πολιτική δεν είναι κάτι στατικό, εκπέμπεται από τους αιρετούς και προσλαμβάνεται από τους πολίτες και την κοινωνία εν συνόλω, παράγοντας ανεξίτηλα αποτελέσματα με αναφορά τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. Ειδικά στο αυτοδιοικητικό επίπεδο που αφορά περιορισμένες γεωγραφικά και διοικητικά κοινότητες, η πολιτική δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε να ‘βιομηχανοποιηθεί’ πάνω στα πρότυπα της κυβερνητικής πολιτικής σε επίπεδο χώρας ούτε να εργαλειοποιηθεί από κομματικά ιδεολογήματα και κοσμοθεωρίες.

Η μοναξιά της Λαμίας είναι πια παροιμιώδης. Ολόγυρα, ο κόσμος προχωρά μπροστά ακολουθώντας όχι απλώς το ρυθμό της εποχής αλλά κυρίως το όραμα των σοβαρών εκείνων ανθρώπων που επιθυμούν το μέρος που ζουν κι εργάζονται να γίνει ένα μέρος με προοπτική για τους ίδιους και για τα παιδιά τους. Στη δική μας πόλη ακόμα και η λέξη ‘προοπτική’ μοιάζει με μια ουτοπική φαντασίωση που δεν είναι ικανή να ζήσει ούτε καν εφήμερα στα όνειρά μας.