Η λογική της άκρατης προεκλογικής παροχολογίας, η οποία είναι σαφέστατα παράγωγο της εξουσιολαγνείας, δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια αντικοινωνική επιλογή η οποία σε βάθος χρόνου πληγώνει βαθύτατα τη χώρα δημιουργώντας της δυσβάσταχτες υποχρεώσεις που τελικά τις πληρώνουν με τον πολύτιμο ιδρώτα τους οι ίδιοι οι πολίτες.

Η συλλογική εμπειρία είναι βέβαιο πως έχει πληγεί βαθύτατα από την ψυχρή λογική των ανθρώπων που ενώ βρίσκονται και υπηρετούν σε κρίσιμες και σημαντικές θεσμικές θέσεις, ιεραρχούν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα υψηλότερα από την κοινωνία των πολιτών και υιοθετούν άνομες και αήθεις πρακτικές προκειμένου να επιτύχουν το στόχο τους. Τα φαινόμενα αυτά, με τη μολυσματική δυναμική τους, σχηματοποιούν και μεγιστοποιούν στη συνείδηση του πολίτη τη δύσοσμη αποφορά τής διαφθοράς που κυριαρχεί σε κάποια από τα στρώματα της εξουσίας και της διοίκησης, αποστερώντας του την απαραίτητη ενάργεια για να μπορέσει, μα κυρίως για να θελήσει να ταυτίσει τον εαυτό του με τους λειτουργούς των θεσμών και με την ίδια την κοινωνία.

Ο πολίτης ως υποκείμενο της πολιτικής και η κοινωνία ως αντικείμενο της πολιτικής δράσης είναι δύο μεγέθη με διαφορετικό ειδικό βάρος, εξίσου όμως σημαντικά για την εξέλιξη των κοινωνιών του ανθρώπου.

Η σημαντικότερη κοινωνική αναγκαιότητα που επιτελεί, ή οφείλει να επιτελεί το σχολείο, είναι να απονείμει την ιδιότητα του πολίτη σε κάθε μαθητή ανεξαιρέτως και αδιαλείπτως.