Δάκρυσε αν θες αλλά μην κλάψεις. Μην κλάψεις σε παρακαλώ. Σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά, και πάμε. Μην κάψει η φωτιά και την περηφάνεια μας. Πάμε κυρα-Πηνελόπη, κι αύριο θα ξημερώσει πάλι…

Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια, προφανώς γιατί δεν… ψηφίζουν!

Είναι εξόχως αυθαίρετη η σκέψη πως η επιλογή και η ‘διαλογή’ μπορεί να λειτουργήσει θετικά μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Διότι αφ’ εαυτού της η εκπαίδευση απαιτεί τον πλουραλισμό και τη διαφορετικότητα, διότι το ζωντανό παράδειγμα είναι αυτό που γίνεται βίωμα, διότι η ισότητα και η ισοτιμία στο πλαίσιο μιας τάξης ενός σχολείου είναι εκείνο που διδάσκει ο δάσκαλος χωρίς καν να χρειαστεί να ανοίξει κάποιο βιβλίο! Πώς θα διδάξει άλλωστε μια κοινωνία στα παιδιά της τη Δημοκρατία, την ανοχή, το σεβασμό στον συνάνθρωπο, την ελευθερία, το μέτρο, τον αυτοπροσδιορισμό μα και την αναγνώριση του συμμαθητή- συνανθρώπου ως φορέα ίσων δικαιωμάτων αν τα τμήματα είναι διαχωρισμένα σε άριστους και όχι άριστους, σε πατρικίους και πληβείους;

Η πανδημία ανάδειξε το έλλειμμα ανθρωποκεντρικού πολιτικού οράματος από το οποίο πάσχουν εδώ και χρόνια οι δημοκρατίες του Δυτικού κόσμου.