Ο πολίτης ως υποκείμενο της πολιτικής και η κοινωνία ως αντικείμενο της πολιτικής δράσης είναι δύο μεγέθη με διαφορετικό ειδικό βάρος, εξίσου όμως σημαντικά για την εξέλιξη των κοινωνιών του ανθρώπου.

Η σημαντικότερη κοινωνική αναγκαιότητα που επιτελεί, ή οφείλει να επιτελεί το σχολείο, είναι να απονείμει την ιδιότητα του πολίτη σε κάθε μαθητή ανεξαιρέτως και αδιαλείπτως.

Αν η πολιτική δεν μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον με βάση τις συγκυρίες τότε οι συγκυρίες θα είναι αυτές που θα σχεδιάσουν το μέλλον, ερήμην μάλιστα του πολιτικού προγραμματισμού και της ορθής λογικής. Ο χρόνος άλλωστε ούτε σταματά ούτε συγχωρεί την αμέλεια.

Η πραγμάτωση της εξουσίας είναι μια υπαρξιακή αναγκαιότητα για τον πολιτικό. Για να μετουσιωθεί με κάθε τρόπο αυτή η αναγκαιότητα σε πραγματικό γεγονός και να επιτευχθεί η κομματική επιβίωση, οι ηθικές αρχές και οι απόψεις που κάποτε αποτελούσαν ακλόνητες κοσμοθεωρίες, έχουν ξεθωριάσει με τα όριά τους πλέον να είναι δυσδιάκριτα. Με τη δυσερμήνευτη όμως πια διαφοροποίηση ανάμεσα σε Αριστερή και Δεξιά ιδεολογία, μιας και η πρακτική εφαρμογή τους στην Ελλάδα ελάχιστες διαφορές έχει επιφέρει στην καθημερινότητα των πολιτών, ο σύγχρονος Έλληνας έχει γίνει καχύποπτος.