Το πρόβλημα του Σπερχειού είναι πρωτίστως πρόβλημα κατανόησης της ορεινής υδρονομίας από τους έχοντες την πολιτική αρμοδιότητα για τη λήψη των αποφάσεων.

Είναι ουσιώδους σημασίας η αποκέντρωση των εξουσιών να συνοδεύεται ταυτόχρονα και από την από-συγκέντρωσή τους από το πρόσωπο τού δημάρχου ώστε η ανάληψη των πρωτοβουλιών της διοίκησης να διασπείρεται κατά το δυνατόν περισσότερο μέσα στην ίδια την τοπική κοινωνία.

Ευχή μας είναι να ξεχάσουμε τη φράση ‘Τα παράπονά σας στο Δήμαρχο’, αλλά τούτο προϋποθέτει ο δήμαρχος να μην έχει γραφείο! Μπορεί αυτό το τελευταίο να μοιάζει ουτοπικό αλλά κυριολεκτούμε όταν λέμε πως γραφείο του πρέπει να είναι η ίδια η πόλη, πως πρέπει να βρίσκεται παντού μέσα της, πως οφείλει να νιώθει τον παλμό της και να ζει με το ρυθμό της κανονίζοντας όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που την κινούν ομαλά, με ασφάλεια και χωρίς διακοπές.

Η εποχή και οι συγκυρίες ευνοούν τη συνεργασία, τη σύνθεση των απόψεων, την αξιοποίηση όλου του στελεχιακού δυναμικού της Τ.Α., τη μόχλευση όλων των δυνάμεων κάθε περιοχής ώστε να ξεφύγει από την απάθεια του καναπέ αλλά, κι αυτό ίσως είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία, τον πραγματικό έλεγχο και τη λογοδοσία.