Αρθρογραφία

Ο Πολιτισμός κακοποιήθηκε και διαμελίστηκε γιατί θέλει πολύ κόπο για να τον διαχειριστεί κανείς όταν είναι ακέραιος. Κυρίως όμως διαμελίστηκε γιατί απαιτείται γνώση για να μπορέσει κάποιος να τον αντιληφθεί στην ολότητά του.

Ποτέ δεν έπαψε ο Δούρειος Ίππος να στοιχειώνει τους Έλληνες. Κι έμειναν μόνοι να παλεύουν με τη μοναξιά τους, θαρρεί κανείς πως είναι πρόωρα γερασμένοι και δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν ούτε στα πιο αφελή τραγούδια των Σειρήνων που εκπέμπονται τα ψηλά πολιτικά μπαλκόνια.

Αιώνες τώρα τρέχουμε στους ουρανούς κι αδιαφορούμε για τη γη. Κυνηγάμε στο γκρεμό να μυρίσουμε το ανθισμένο λουλούδι, δε μας αρκούνε τ’ άλλα. Κι αυτό το ατέρμονο ανατρίχιασμα τής ψυχής απέναντι στον έρωτα μιας ακόμα δημιουργικής ανάσας δε θα λείψει ποτέ από τούτο το λαό. Ποτέ! Αιθαιροβάμονες είμαστε, ό,τι αποκτάμε στη ζωή δε θέλουμε να έχει τόκο, τόσο αυθάδεια επιδεικνύουμε απέναντι στους θεούς μα κι εκείνοι μάς αγαπάνε ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο!

O ιστορικός του μέλλοντος, σε δυο, τρεις, πέντε αιώνες από σήμερα θα γράψει για μας: «Είχαν έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνα ρολόγια, έξυπνα αυτοκίνητα ακόμα κι έξυπνα ψυγεία είχαν αλλά οι ίδιοι ήταν ηλίθιοι! Δεν έζησαν ούτε μια μέρα για τον έρωτα, για την αγάπη, για τη χώρα και τον πλανήτη τους, έζησαν απλώς για να είναι καταναλωτές τεχνητής εξυπνάδας ή τεχνηέντως κατασκευασμένης ιστορίας και δημοκρατίας μα και πλαστικού πολιτισμού».