Ο Καζαντζάκης εύστοχα επισήμανε ότι το μπόι του ανθρώπου που κουβαλάει μια ιδέα δίνει μπόι και στην ίδια την ιδέα. Για την Αριστερά, που ιστορικά ως ιδεολογία έχει βάναυσα κακοποιηθεί, δεν αρκούν πτερόεντα λόγια για να πιστοποιηθεί ότι κάποιος είναι αρκούντος ικανός για να την κουβαλήσει, ως ζώσα και καθημερινώς δρώσα ιδέα, μέσα του. Χρειάζεται ικανό ανάστημα, πολιτικό και ιδεολογικό, το οποίο ούτε εκβιάζεται ούτε επιβάλλεται ετσιθελικά. Υπάρχει όμως εν προκειμένω;
Η επανάσταση της νοημοσύνης άλλωστε καλό θα είναι να μην κληροδοτήσει την ανθρωπότητα με τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματα της βιομηχανικής επανάστασης. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: Θα μπορέσει άραγε αυτή τη φορά ο ανθρώπινος πολιτισμός να ξεπεράσει την εγωτική του μικρόνοια ώστε να απελευθερώσει αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα από τη στενή οικονομική του εκμετάλλευση και να το διαθέσει στην υπηρεσία τής αειφόρου ύπαρξής του πάνω στον πλανήτη ή θα παρασυρθεί και πάλι από τη δουλοφροσύνη του ατομικού κέρδους;
Η διαφαινόμενη στην πράξη δεξιόστροφη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκφράζεται εσχάτως δια στόματος του αρχηγού του (παροχή μετοχών των επιχειρήσεων στους εργαζόμενους, δεκάωρη εργασία με αύξηση αποδοχών κλπ.), αφήνει περισσότερο χώρο ανέλεγκτης αυτονομίας στην καθημερινή κυβερνητική πρακτική, καθιστώντας την αριστερή ανεπάρκεια έναν απροσδόκητο σύμμαχο του νεοφιλελευθερισμού.
Η περίπτωση του Νοσοκομείου Λαμίας αποτελεί ίσως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τα οποία φανερώνουν την παντελή έλλειψη δημοκρατικής αιδούς!
Ελλείψει φιλοσοφικής μελέτης και βαθιάς βιωματικής γνώσης της ιδεολογίας την οποία υπηρετεί, ο πολιτικός κινδυνεύει να παρασυρθεί στο μονοπάτι τού λαϊκισμού, το οποίο ως συμπεριφορικό πολιτικό πρότυπο που στη χώρα μας δυστυχώς αποδίδει καρπούς (και ψήφους στην κάλπη), αποτελεί μια πρακτική εναλλακτική έναντι της κοπιώδους καθημερινής αναζήτησης του ιδανικού.
Όσο σημαντικό είναι η πολιτική να παράγει πολιτισμό, άλλο τόσο σημαντικό είναι και να τον διαφυλάσσει αλλά και να τον προστατεύει.
Με δεδομένο το γεγονός ότι οι κοινωνίες είναι ευπρόσβλητες στην πόλωση, η δημιουργία και η διασπορά ψευδών ειδήσεων χρησιμεύει ως θεραπεία στις συστημικές αποτυχίες της πολιτικής.
Η άσκηση πολιτικής είτε για βιοπορισμό, είτε εξ εθισμού λόγω της ισχύος η οποία συνοδεύει de facto τις θέσεις ευθύνης, και η οποία ενδεχομένως να εκλαμβάνεται και ως προσωπική ισχύς και όχι ισχύς της θέσης ή του θεσμού, μπορεί να λειτουργήσει δυνητικά ως εξελικτική πέδη καθόσον μπορεί να στερήσει από τις θέσεις ευθύνης καινοτόμες και αξεθώριαστες πολιτικές ιδέες και πρακτικές ικανότερων ενδεχομένως πολιτικών προσώπων.
Δυστυχώς, το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα είναι πρωτίστως πρόβλημα λανθασμένης πολιτικής αντίληψης.
Είναι λοιπόν Δημοκρατία το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ή μήπως μοναρχική κομματοκρατία;
Για να επιλυθούν τα σοβαρά ζητήματα κάθε περιοχής δεν μπορεί να επιλέγεται τον 21ο αιώνα η διαχωριστική λογική του «εμείς οι πολιτικοί» κι «εσείς οι πολίτες» έναντι της δυναμικής συμμετοχικής ένταξης ολόκληρου του ανθρώπινου δυναμικού στη δημιουργική διαδικασία εύρεσης των βέλτιστων πρακτικών για τη τοπική αυτοδιοικητική διακυβέρνηση.
Αυτό λοιπόν που απομένει για τον τόπο μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά το να συνεχιστεί με τον ίδιο ενθουσιασμό και με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό η υιοθέτηση της νέας αυτοδιοικητής φιλοσοφίας που ξεκίνησε μετά τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου του 2023 ώστε να μη δώσουμε το δικαίωμα σε κανέναν να ισχυριστεί ποτέ ότι η ανάπτυξη στη Φθιώτιδα άργησε μια μέρα εξαιτίας της ολιγωρίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!