Ακολουθήστε με στο Facebook

9.09.2024

Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Αρθρογραφία, Τοπική Αυτοδιοίκηση

Στην Αυτοδιοίκηση δεν αρκεί μόνο να έχει κάποιος ρεαλιστική επίγνωση της πραγματικότητας που αφορά στον τόπο του. Δεν αρκεί μόνο να έχει όραμα. Ούτε καν λεπτομερές, ολοκληρωμένο και κοστολογημένο σχέδιο. Πρέπει, και τούτο είναι εξόχως σημαντικό, να γνωρίζει και τον τρόπο με τον οποίο οι ιδέες του μπορούν να εφαρμοστούν και να γίνουν πραγματικότητα μέσα στο ισχύον νομικό, οικονομικό και ελεγκτικό πλαίσιο, προκειμένου να αποφύγει ουσιώδη λάθη και αποφασιστικές αστοχίες δαπανώντας πολύτιμο αυτοδιοικητικό χρόνο. Η Αυτοδιοίκηση άλλωστε, δεν είναι μια ανεπίγνωστη ή αόριστα εμπειρική δραστηριότητα, όπως εσφαλμένα μπορεί να εκληφθεί λόγω της εγγύτητάς της με τον διοικούμενο και της σχετικής ευκολίας με την οποία κάποιος μπορεί ενεργά να ασχοληθεί. Το βαθύ διοικητικό της υπόβαθρο πρέπει να μελετηθεί με επιμέλεια, να γνωσθεί και να κατακτηθεί προκειμένου να αποκτήσει κάποιος τη θεμελιακή ικανότητα να τολμήσει, κατ’ αρχάς, να ζητήσει την ψήφο των συμπολιτών του. Απλή κατανόηση του τρόπου λειτουργίας της Αυτοδιοίκησης δεν σημαίνει γνώση του τρόπου λειτουργίας της, πολύ δε περισσότερο δεν πιστοποιεί την αυτοδιοικητική επάρκεια κανενός.

Ο προφανής αντίλογος στα ανωτέρω είναι βεβαίως το γεγονός ότι για το νομικό, οικονομικό και διοικητικό κομμάτι της Αυτοδιοίκησης υπάρχουν οι υπηρεσίες και οι ειδικοί και επιστημονικοί συνεργάτες που προσλαμβάνονται γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Όμως, οι, εν πολλοίς, υποστελεχωμένες πια υπηρεσίες των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι υπερφορτισμένοι, εκ των πραγμάτων, με πολλές αρμοδιότητες υπάλληλοι, δεν μπορούν να εγγυηθούν την έγκαιρη και απρόσκοπτη εφαρμογή του πολιτικού οράματος και του σχεδίου της αυτοδιοικητικής αρχής χωρίς τη δική της διοικητική καθοδήγηση. Πέραν όμως τούτου, είναι αυτονόητο ότι η οποιαδήποτε διοικητική ανεπάρκεια του αυτοδιοικητικού πολιτικού προσωπικού, μοιραία, δημιουργεί σχέσεις απόλυτης εξάρτησης με το προσωπικό των ΟΤΑ, καθιστώντας κάθε όραμα υποχείριο των υπηρεσιακών παραγόντων και κάθε πρωτότυπο πολιτικό σχέδιο βορά στη γραφειοκρατική διάθεση της υπαλληλικής ιεραρχίας.

Το ιδεολογικό ζητούμενο στην Αυτοδιοίκηση, όποιο κι αν είναι αυτό, οφείλει να υπηρετεί πρωτίστως την κοινή ανάγκη και τον κοινό βίο των πολιτών. Το υφάδι της Αυτοδιοίκησης άλλωστε, είναι αυτό που μακροπρόθεσμα θεμελιώνει τη λειτουργική συνέχεια της τοπικής κοινωνίας, των θεσμών της, αλλά και το δικαίωμά της στο μέλλον. Πλην όμως, λειτουργώντας έτσι όπως η εμπειρία καταδεικνύει τα τελευταία χρόνια, με όρους δηλαδή άκρατου ατομοκεντρισμού, η Αυτοδιοίκηση υποβαθμίζεται με ορατό τον κίνδυνο η χρησιμότητα της να εκλαμβάνεται ως χρησιμοθηρία και η συμμετοχή στα κοινά ως προσωπική κοινωνική ανέλιξη. Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;

Από το άρθρο

Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Ο λαϊκισμός στις μέρες μας ενδεχομένως να είναι μια από τις σοβαρότερες απειλές που γνώρισε ποτέ η Δημοκρατία και η ελευθερία στον πλανήτη μας. Η προϋπόθεση συνοχής της κοινωνίας, ως δομικός λειτουργικός φορέας της Δημοκρατίας, τελεί υπό κατάρρευση. Τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει αντίδοτο στον λαϊκισμό και σε όσα αυτός δυσμενώς επιφέρει στην κοινωνία μας; Πιθανόν να είναι η λογική σκέψη...

Αρθρογραφία
Κατεβαίνοντας προς το 2025…
Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Η Δύση έμαθε από νωρίς να συνδέει την ελευθερία, την επιστήμη, τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το αύριο με το οικονομικό κέρδος. Εφηύρε χρηματιστήρια, τράπεζες, τόκους, άγχος και άχθος αβάσταχτο για τους ώμους των πολιτών, διαλύοντας την πρωτογενή τους επιθυμία για συμμετοχική αλληλεπίδραση στον κοινό βίο.

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Τόπος και ου-τοπία!
Τόπος και ου-τοπία!

Τόπος και ου-τοπία!

Σε έναν δήμο που έχει ήδη υποφέρει δραματικά κι έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη από τα μνημόνια και την εικοσαετή λιτότητα, η επιβολή αυξημένων δημοτικών τελών είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λειτουργήσει αδυσώπητα και οριζοντίως προς την επιδείνωση της κατάστασης των πολιτών του και, αν όχι προς την περαιτέρω κατάρρευση, προς την επώδυνη επιχειρηματική επιβάρυνση των επαγγελματιών της περιοχής, η δραστηριότητα των οποίων αποτελεί εν πολλοίς τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας του Δήμου Λαμιέων.

Αρθρογραφία
Φανατισμένα αμνοερίφια
Φανατισμένα αμνοερίφια

Φανατισμένα αμνοερίφια

Είναι άξιο απορίας γιατί μέσα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, το ίδιο το πολίτευμα να επιτρέπει, ή έστω να ανέχεται, την εμφάνιση φανατικών μορφωμάτων, τα οποία δρουν καταφανώς εις βάρος του; Τι είναι αυτό που καθιστά τη Δημοκρατία δεκτική σε τέτοια φαινόμενα;

Αρθρογραφία
Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας
Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας

Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας

Η συμμετοχή των ψηφοφόρων – πολιτών στις εκλογές γίνεται ολοένα και μικρότερη σε σύγκριση με την διογκούμενη αποχή, αποδυναμώνοντας περαιτέρω, μέσα στο παγκοσμιοποιημένο κι εξόχως δύσκολο οικονομικό γίγνεσθαι, την ήδη ασθμαίνουσα Δημοκρατία, η οποία στη χώρα μας δίνει την εντύπωση πως έχει πια ιδεολογική και φιλοσοφική αξία ίσως μόνο για τους ρομαντικούς! Το αποτέλεσμα αυταπόδεικτο: Τα άτολμα κόμματα, άτολμη πολιτική παράγουν.

Αρθρογραφία
Ευρώπη: Κι όμως, ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο!
Ευρώπη: Κι όμως, ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο!

Ευρώπη: Κι όμως, ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο!

Τα μεγάλα ποσοστά αποχής αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη έχει πάψει να (φαίνεται πως) είναι ωφέλιμη στον πολίτη, ο οποίος δικαιολογημένα ενδεχομένως να θεωρεί ότι θεσμός της Ε.Ε. είναι πολιτικά άσαρκος, λιποβαρής και πιθανόν μη νομιμοποιημένος πια να εκπροσωπήσει και να διαχειριστεί τα ανθρώπινα συμφέροντά του.