Αρθρογραφία

Στο σύγχρονο απαιτητικό γίγνεσθαι του παγκοσμιοποιημένου μας πλανήτη, το υπάρχειν και το ζειν ως παιδί και ως έφηβος θυσιάζεται στο βωμό της ‘πολεμικής’ προετοιμασίας τού κυρίαρχου πλέον και αγχώδους ανταγωνιστικού αύριο, το οποίο δυστυχώς έχει εν τοις πράγμασι μετατρέψει τη νέα γενιά σε εργαλείο οικονομικής ωφελημοθηρίας. Τα παιδιά του καιρού μας γεννιούνται ενήλικες!

Η πολιτική δεν είναι κάτι στατικό, εκπέμπεται από τους αιρετούς και προσλαμβάνεται από τους πολίτες και την κοινωνία εν συνόλω, παράγοντας ανεξίτηλα αποτελέσματα με αναφορά τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον.

Αν και στον καιρό μας καταφέραμε να απαθανατίσουμε σε μια εκπληκτική φωτογραφία τη μαύρη τρύπα στο κέντρο τού γαλαξία μας, προϊόν επίπονης και διεθνούς επιστημονικής προσπάθειας και συνεργασίας, δεν έχουμε καταφέρει να εισχωρήσουμε λίγο βαθύτερα, κάτω από το εύθραυστο κέλυφος της ματαιόδοξης γύμνιας μας, στην αποδεδειγμένα ανορθολογική -ως είδος- σκέψη μας.

Για να επιτύχει το εγχείρημα της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης θα πρέπει ενδεχομένως πρώτα να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα ‘ευρωπαιοσύνης’ των πολιτών δια της παιδείας, με προσεκτικό και μακροχρόνιο σχεδιασμό ώστε να επιφέρει αποτελέσματα. Επειδή όμως η πολιτική σκέψη σπανίως σκέφτεται σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τον πολιτικά βίαιο τρόπο για την επίτευξη αυτού του στόχου, ο οποίος περνά μέσα από κρίσεις πολεμικές, οικονομικές, κοινωνικές, ενεργειακές κλπ.