Αγαπητή κοινωνία,
Περιηγούμενος στο χώρο του διαδικτύου, έπεσα πάνω σε μια διαφήμιση ενός σεμιναρίου για εκπαιδευτικούς, το οποίο μάλιστα θα διεξαχθεί από ανώτατο πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας. Κάτω ακριβώς από το βαρύγδουπο τίτλο του σεμιναρίου, αντί, όπως θα περίμενα, να δω τι θα προσφέρει το εν λόγω σεμινάριο ως γνωστικό αντικείμενο και επιστημονικό εφόδιο στους εκπαιδευτικούς, το οποίο βεβαίως θα γίνει στη συνέχεια και κτήμα των μαθητών, είδα κάτι εντελώς παράλογο. Το αντιγράφω:
ΑΣΕΠ: 2 Μόρια για διορισμούς – προσλήψεις αδιόριστων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών
0,5 μόρια σε διευθυντές και στελέχη εκπαίδευσης – Κρίσεις Στελεχών
Μοριοδότηση Μ ΙΝΕΔΙΒΙΜ, ΣΔΕ, ΔΙΕΚ
10 μόρια για διορισμούς εκπαιδευτικών ΤΕ και ΔΕ
Ωραία! Στη χώρα που ανέδειξε τη φιλοσοφία του ανθρωπισμού, που γέννησε επιστήμες, που μεγαλούργησε στις τέχνες και τον πολιτισμό, φτάσαμε στις μέρες μας να διοργανώνουμε σεμινάρια με απώτερο σκοπό να συλλέξουμε μόρια για να πάρουμε μια θέση στο δημόσιο! Όχι για να διαδώσουμε τη γνώση, όχι για να γίνουμε καλύτεροι στο λειτούργημά μας, όχι για να δώσουμε στο μυαλό μας τροφή για σκέψη, για αμφιβολία, για ερωτήσεις που ζητούν απαντήσεις, αλλά… για να πάρουμε μόρια! Πόσο τραγική μπορεί να είναι η ειρωνεία με την οποία γελά μαζί μας το σύμπαν ολόκληρο…
Είμαστε ίσως αν όχι η μοναδική, από τις λίγες χώρες τούτου του πλανήτη που έχει καταφέρει ως κοινωνία να παράγει ‘αδιόριστους’ εκπαιδευτικούς. Τα πανεπιστήμιά μας δεν βγάζουν κατ’ ανάγκη επιστήμονες, βγάζουν όμως σίγουρα ‘αδιόριστους’! Ευτυχώς όχι όλα τα πανεπιστήμια γιατί αλλιώς θα είχαμε και ‘αδιόριστους’ δικηγόρους, ‘αδιόριστους’ μηχανικούς, ‘αδιόριστους’ γιατρούς, ‘αδιόριστους’ ζωγράφους, ‘αδιόριστους’ δημοσιογράφους, ‘αδιόριστους’…, ‘αδιόριστους’…, ‘αδιόριστους’… Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί όμως, αντί να γίνουν ‘Δάσκαλοι’, ως οφείλουν, αναγκάζονται τελικά από το στρεβλό σύστημα που κυριαρχεί να γίνονται επαίτες και κυνηγοί μορίων, οι διορισμένοι από την άλλη μεριά, απ’ όσο καταλαβαίνει κανείς από τη διαφήμιση, αναζητούν μηδέν κόμμα πέντε μόρια για να ανέβουν ένα ένα τα σκαλιά της ιεραρχίας…
Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, μην αφήνετε η κοινωνία κι αυτό το λανθασμένο status quo να σας παρασύρει σ’ αυτό τον κατήφορο των τυπικών προσόντων, το μέτρο της ποιότητάς σας να μην είναι τα μηδέν κόμμα κάτι μόρια αλλά η αληθινή επιστημονική σας κατάρτιση, εκείνη που θα βασανίσει τις σκέψεις σας, που θα συμπιεστεί μέσα στο μυαλό σας για να σας δώσει το απόσταγμα της γνώσης, την καθαρή εκείνη ουσία σοφίας, που απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις θα μεταδώσετε εσείς με τη σειρά σας ως αληθινή Παιδεία στους μαθητές σας. Μην αφήνετε αυτή την τακτική να σας οδηγήσει στην αυτοχειρία του λειτουργήματός σας, δεν είστε υπάλληλοι γραφείου, δεν είστε εσείς που πρέπει να συντάξετε τα έγγραφα της γραφειοκρατίας αλλά που οφείλετε να δημιουργήσετε τη γραμματική και το συντακτικό της συνείδησης ανθρώπων. Της συνείδησης που διψά να αποκτήσει μορφή και σχήμα και μέλλον. Η μήτρα της εκπαίδευσης πρέπει να είναι απαλλαγμένη από το άγχος των μορίων και να λάμπει από την αξία της μελέτης και της δημιουργικής αμφιβολίας. Οι άλλοι άνθρωποι, οι μη εκπαιδευτικοί, οι γονείς των μαθητών κι οι μαθητές οι ίδιοι πώς να εμπιστευθούν στο γλύπτη της προσωπικότητάς τους τις τύχες τους αν εσείς, όχι αυτοθέλητα βεβαίως, έχετε ως αυτοσκοπό τα μηδέν κόμμα κάτι μόρια αντί τη δίψα εκείνη που μοιάζει με του Οδυσσέα τη δίψα να φτάσει στην Ιθάκη;
Αγαπητή κοινωνία,
Δεν μπορούμε να σμιλέψουμε αξίες ή να φτιάξουμε μια περικαλλή κοινωνία αν λείπει το πάθος και η φαντασία από εκείνους που προσθέτουν τις ψηφίδες στον κόσμο μας και του δίνουν σχήμα, τους λειτουργούς της εκπαίδευσης. Ας συνεκτιμώνται τα μόρια των εκπαιδευτικών αλλά όχι να υπολογίζονται για τη θέση ευθύνης που θα κληθούν να καταλάβουν. Ας υπολογίζονται άλλα πράγματα, όπως η γνώση, ο χαρακτήρας και το παράδειγμα που θα μεταφέρουν στους μαθητές. Ποιος άλλωστε από τους μεγάλους Δασκάλους που έπιασαν το τιμόνι της Ιστορίας και το αφέντεψαν αντρίκια για να τραβήξει το μέλλον προς το ωραίο και το μεγάλο είχε πολλά μόρια; Ίσως κανείς…
