Ακολουθήστε με στο Facebook
Ακολουθήστε με στο Facebook

10.04.2018

Το ημερολόγιο ενός εξωγήινου, του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Βιβλιοκριτικές

[…]Αυτά τα παράλογα πράγματα καθόλου δεν τα καταλαβαίνω. Θέλω να πω, άλλες φορές να κάνει χαρά όταν πηγαίνω να με βοηθήσει με τα μαθήματα κι άλλες φορές να μου βάζει τις φωνές. Είναι να τρελαίνεσαι. Το έχουν αυτό όμως οι άνθρωποι[…]

Στο βιβλίο βεβαίως δεν πρωταγωνιστεί κάποιος εξωγήινος. Όμως, κάθε παιδί και κάθε έφηβος που δεν μπορεί να καταλάβει εμάς «τους μεγάλους» ίσως βαθιά μέσα του να νιώθει σαν ένα πλάσμα από άλλο κόσμο! Το δωδεκάχρονο αγόρι ψάχνει να βρει τη θέση του μέσα στον κοινωνικό του περίγυρο πασχίζοντας αδιάκοπα να αποκωδικοποιήσει όλα όσα συμβαίνουν γύρω του κι όλα όσα τον αφορούν. Οι φίλοι, το σπίτι, οι γονείς, μια ασθένεια κι άλλα λογικά και παράλογα πράγματα παραμορφώνονται στο μυαλό του Ζίγκι και τον κάνουν τελικώς να πιστεύει πως μάλλον… κατάγεται από άλλον πλανήτη! Καταγράφει ημερολόγιο ώστε να θυμάται, παίρνει σοβαρές αποφάσεις και περιμένει το διαστημόπλοιο που θα τον σώσει…

Ο συγγραφέας έχει γράψει ένα άκρως εθιστικό βιβλίο στο οποίο μπλέκεται η δύσκολη πραγματικότητα με την παιδική φαντασία. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως μπορεί να φανταστεί το αποτέλεσμα αλλά τον διαβεβαιώνουμε πως δεν μπορεί! Είναι καλύτερο από το αναμενόμενο, είναι μια ιστορία πρωτίστως δεικτική για τον κόσμο που έχουμε φτιάξει αλλά ταυτόχρονα γεμάτη χιούμορ, γεμάτη (αυτονόητες) απορίες που κανονικά θα έπρεπε να έχουν αυτονόητες απαντήσεις (αλλά δεν έχουν). Στο φόντο όλων αυτών η ιστόρηση σε πρώτο πρόσωπο και η πεποίθηση της εξωγήινης καταγωγής κάνουν το σύνολο πρωτότυπο κι απολαυστικό για τον αναγνώστη, ειδικά αν ανήκει στην κατηγορία «των μεγάλων». Η γλώσσα του κειμένου είναι όπως ακριβώς πρέπει να είναι για μια τέτοια ιστορία, απλή, χωρίς εξάρσεις, ρέουσα με ταχύ ρυθμό, όπως ακριβώς οι σκέψεις ενός παιδιού!

Είχαμε πολύ καιρό να διαβάσουμε κάτι τόσο απολαυστικό, το οποίο όμως ταυτόχρονα θεωρούμε πως έχει υψηλή λογοτεχνική αξία. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλους κυριολεκτικά μαγεύει και μαγνητίζει τον αναγνώστη έχοντας κάνει μια εξαιρετική επιλογή στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού που δυσκολεύει να καταλάβει την πραγματικότητα. Κι αν μπορεί κάποιος να το διαβάσει κυριολεκτικά ως μια ιστορία ενός παιδιού, ο πιο έμπειρος αναγνώστης θα εμβαθύνει στο κείμενο και θα συναντήσει πάρα πολλά φιλοσοφικά στοιχεία, θα προβληματιστεί για τα κακώς κείμενα της εποχής, θα αναρωτηθεί για τον προβληματικό κόσμο που έχουμε δημιουργήσει. Ο συγγραφέας δια του μικρού του πρωταγωνιστεί λέει πάρα πολλά πράγματα που όλοι μας πρέπει να ακούσουμε. Επιτρέψτε μας να ξεχωρίσουμε αυτό το βιβλίο τόσο για το περιεχόμενό του όσο και για την εξαιρετική ποιότητά του. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

Από το άρθρο

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλους κυριολεκτικά μαγεύει και μαγνητίζει τον αναγνώστη έχοντας κάνει μια εξαιρετική επιλογή στο πρόσωπο ενός μικρού παιδιού που δυσκολεύει να καταλάβει την πραγματικότητα.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία

Αριστερό μπόι

Ο Καζαντζάκης εύστοχα επισήμανε ότι το μπόι του ανθρώπου που κουβαλάει μια ιδέα δίνει μπόι και στην ίδια την ιδέα. Για την Αριστερά, που ιστορικά ως ιδεολογία έχει βάναυσα κακοποιηθεί, δεν αρκούν πτερόεντα λόγια για να πιστοποιηθεί ότι κάποιος είναι αρκούντος ικανός για να την κουβαλήσει, ως ζώσα και καθημερινώς δρώσα ιδέα, μέσα του. Χρειάζεται ικανό ανάστημα, πολιτικό και ιδεολογικό, το οποίο ούτε εκβιάζεται ούτε επιβάλλεται ετσιθελικά. Υπάρχει όμως εν προκειμένω;

Αρθρογραφία

Εμπόριο νοημοσύνης

Η επανάσταση της νοημοσύνης άλλωστε καλό θα είναι να μην κληροδοτήσει την ανθρωπότητα με τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματα της βιομηχανικής επανάστασης. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: Θα μπορέσει άραγε αυτή τη φορά ο ανθρώπινος πολιτισμός να ξεπεράσει την εγωτική του μικρόνοια ώστε να απελευθερώσει αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα από τη στενή οικονομική του εκμετάλλευση και να το διαθέσει στην υπηρεσία τής αειφόρου ύπαρξής του πάνω στον πλανήτη ή θα παρασυρθεί και πάλι από τη δουλοφροσύνη του ατομικού κέρδους;

Αρθρογραφία

Αριστερή ανεπάρκεια!

Η διαφαινόμενη στην πράξη δεξιόστροφη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκφράζεται εσχάτως δια στόματος του αρχηγού του (παροχή μετοχών των επιχειρήσεων στους εργαζόμενους, δεκάωρη εργασία με αύξηση αποδοχών κλπ.), αφήνει περισσότερο χώρο ανέλεγκτης αυτονομίας στην καθημερινή κυβερνητική πρακτική, καθιστώντας την αριστερή ανεπάρκεια έναν απροσδόκητο σύμμαχο του νεοφιλελευθερισμού.

Αρθρογραφία

Η μετριότητα πρώτη ύλη του λαϊκισμού

Ελλείψει φιλοσοφικής μελέτης και βαθιάς βιωματικής γνώσης της ιδεολογίας την οποία υπηρετεί, ο πολιτικός κινδυνεύει να παρασυρθεί στο μονοπάτι τού λαϊκισμού, το οποίο ως συμπεριφορικό πολιτικό πρότυπο που στη χώρα μας δυστυχώς αποδίδει καρπούς (και ψήφους στην κάλπη), αποτελεί μια πρακτική εναλλακτική έναντι της κοπιώδους καθημερινής αναζήτησης του ιδανικού.