Ακολουθήστε με στο Facebook

4.10.2020

Πόσο άριστη είναι η αριστεία;

Αρθρογραφία

Στη Δημοκρατία οι θεσμοί θα πρέπει να λειτουργούν είτε οι πολιτικοί σκέφτονται λογικά είτε όχι. Αυτή είναι μια αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να διασφαλίζει αφενός τη συνέχεια τής κοινωνίας των πολιτών στο χρόνο κι αφετέρου τα δικαιώματα των ίδιων των μελών τής κοινωνίας, είτε αυτά αποδέχονται στη συνείδησή τους τις αρχές και τα μέσα τής εξουσίας είτε όχι. Γι’ αυτό άλλωστε, στις εξελιγμένες και αληθινές δημοκρατίες, οι μηχανισμοί τής εξουσίας, οι οποίοι εξ’ ορισμού λειτουργούν μέσα σε έναν πολύπλοκο κρατικό μηχανισμό, έχουν ανεξάρτητους θεσμούς ελέγχου. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που στην εξουσία ανέλθουν άνθρωποι με ακραίες, άρα μη λογικές, πολιτικές πεποιθήσεις;

Στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχει μια εγγενής στρέβλωση τού δημοκρατικού πολιτεύματος κι αυτής τής δικλίδας ασφαλείας που αναφέραμε πιο πάνω. Κυβερνώντες και μηχανισμοί ελέγχου αυτών τελούν υπό τον απόλυτο έλεγχο ενός και μόνο ανθρώπου, εν προκειμένω του πρωθυπουργού, ο οποίος διορίζει κατά το προσωπικό και κομματικό συμφέρον τούς επικεφαλής τής πλειοψηφίας των θεσμικών οργάνων τής χώρας. Αυτή η κεκαλυμμένα απολυταρχική αντιμετώπιση τής Δημοκρατίας κάνει το κράτος να λειτουργεί με όρους ιδιοκτησίας! Ιδιοκτησίας που δεν λαμβάνει υπ’ όψη της καθόλου αξιοκρατικά κριτήρια και καθίσταται εξόχως επικίνδυνη ειδικά όταν οι κρατούντες το τιμόνι των θεσμών θεωρούν εαυτούς αρίστους και μη επιδεχόμενους βελτίωσης. Ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στο δυτικό κόσμο ως μια από τις πλέον κυρίαρχες ιδεολογίες, σε συνδυασμό με την έξαρση τής μισαλλοδοξίας αλλά και των οικονομικών δυσπραγιών σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει γεννήσει μέσα από τα σπλάχνα του μια καινοφανή κάστα επαγγελματιών τής εξουσίας με κύριο δόγμα τους την αριστεία.

Είναι έμφυτη στην ανθρώπινη φύση η τάση και η ροπή προς την ουτοπία. Ταυτόχρονα, η εσφαλμένη μας εντύπωση για το αλάνθαστο τής κρίσης και των πεποιθήσεών μας, ως άνθρωποι, μάς οδηγεί σε μια διαρκή αμνήστευση των σφαλμάτων μας και σε μια επίπλαστη εξιδανίκευση τής αληθινής μας αξίας. Αν, κάνοντας την αναγωγή των διαπιστώσεων αυτών σε επίπεδο πολιτικής, προσθέσουμε την παθογένεια που επιβάλει η μίζερη πεποίθηση τής υπεροχής και της αριστείας τής κάστας των πολιτικών που μνημονεύσαμε νωρίτερα, τότε δυστυχώς θα προκύψει ένα μείγμα πολιτικής με δυνάμει επικίνδυνες προεκτάσεις για τη Δημοκρατία. Κι αυτό κυρίως γιατί η αριστεία έχει ως αρχή της την αναγκαιότητα κατάρρευσης και διάλυσης κάθε διαφορετικής πολιτικής τοποθέτησης. Η διαφοροποίηση άλλωστε, ως εργαλείο αναζήτησης τού χρήσιμου, είναι προφανώς μίασμα και απολύτως αιρετικό για την αριστεία που θεωρεί πως ήδη έχει κατακτήσει το απόλυτο! Κι όμως, η κάστα αυτή έχει τρυπώσει για τα καλά στο αίμα και στη σάρκα τής Δημοκρατίας γιατί έχουμε μάλλον λησμονήσει πως αγοραίες πεποιθήσεις υπεροχής δεν χωρούν σε καμία κοινωνία διότι πέρα από τη διασπορά μίσους και την καλλιέργεια ανισοτήτων δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο. 

Το νόημα τής πολιτικής στον καιρό που ζούμε, δυστυχώς, περνάει απαρατήρητο. Η Δημοκρατία είναι η εγγύηση πως η ζωή τού κάθε ανθρώπου δε θα είναι μια μάταια συνάθροιση στιγμών από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Κι όμως, ο πολιτικός ιδρώτας στις ημέρες μας χύνεται όχι για την παραγωγή δημοκρατικού πολιτικού έργου αλλά για τη δημιουργία άλλοθι που θα προστατεύσει και θα δικαιολογήσει την ασημαντότητα των κρατούντων. Έχοντας λοιπόν κατά νου ως πολίτες ότι ελεγκτές κι ελεγχόμενοι στην πολιτική σήμερα είναι εν πολλοίς τα ίδια πρόσωπα, οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις επιλογές μας αν επιθυμούμε να διαφυλάξουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και την ίδια την κοινωνία από παραστρατήματα. Διότι, καλώς ή κακώς, κοινωνίες και άνθρωποι γινόμαστε ό,τι… ψηφίζουμε!

Από το άρθρο

Στη Δημοκρατία οι θεσμοί θα πρέπει να λειτουργούν είτε οι πολιτικοί σκέφτονται λογικά είτε όχι. Αυτή είναι μια αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να διασφαλίζει αφενός τη συνέχεια τής κοινωνίας των πολιτών στο χρόνο κι αφετέρου τα δικαιώματα των ίδιων των μελών τής κοινωνίας, είτε αυτά αποδέχονται στη συνείδησή τους τις αρχές και τα μέσα τής εξουσίας είτε όχι.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Ο λαϊκισμός στις μέρες μας ενδεχομένως να είναι μια από τις σοβαρότερες απειλές που γνώρισε ποτέ η Δημοκρατία και η ελευθερία στον πλανήτη μας. Η προϋπόθεση συνοχής της κοινωνίας, ως δομικός λειτουργικός φορέας της Δημοκρατίας, τελεί υπό κατάρρευση. Τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει αντίδοτο στον λαϊκισμό και σε όσα αυτός δυσμενώς επιφέρει στην κοινωνία μας; Πιθανόν να είναι η λογική σκέψη...

Αρθρογραφία
Κατεβαίνοντας προς το 2025…
Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Η Δύση έμαθε από νωρίς να συνδέει την ελευθερία, την επιστήμη, τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το αύριο με το οικονομικό κέρδος. Εφηύρε χρηματιστήρια, τράπεζες, τόκους, άγχος και άχθος αβάσταχτο για τους ώμους των πολιτών, διαλύοντας την πρωτογενή τους επιθυμία για συμμετοχική αλληλεπίδραση στον κοινό βίο.

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Τόπος και ου-τοπία!
Τόπος και ου-τοπία!

Τόπος και ου-τοπία!

Σε έναν δήμο που έχει ήδη υποφέρει δραματικά κι έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη από τα μνημόνια και την εικοσαετή λιτότητα, η επιβολή αυξημένων δημοτικών τελών είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λειτουργήσει αδυσώπητα και οριζοντίως προς την επιδείνωση της κατάστασης των πολιτών του και, αν όχι προς την περαιτέρω κατάρρευση, προς την επώδυνη επιχειρηματική επιβάρυνση των επαγγελματιών της περιοχής, η δραστηριότητα των οποίων αποτελεί εν πολλοίς τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας του Δήμου Λαμιέων.

Αρθρογραφία
Φανατισμένα αμνοερίφια
Φανατισμένα αμνοερίφια

Φανατισμένα αμνοερίφια

Είναι άξιο απορίας γιατί μέσα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, το ίδιο το πολίτευμα να επιτρέπει, ή έστω να ανέχεται, την εμφάνιση φανατικών μορφωμάτων, τα οποία δρουν καταφανώς εις βάρος του; Τι είναι αυτό που καθιστά τη Δημοκρατία δεκτική σε τέτοια φαινόμενα;

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;

Αρθρογραφία
Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας
Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας

Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας

Η συμμετοχή των ψηφοφόρων – πολιτών στις εκλογές γίνεται ολοένα και μικρότερη σε σύγκριση με την διογκούμενη αποχή, αποδυναμώνοντας περαιτέρω, μέσα στο παγκοσμιοποιημένο κι εξόχως δύσκολο οικονομικό γίγνεσθαι, την ήδη ασθμαίνουσα Δημοκρατία, η οποία στη χώρα μας δίνει την εντύπωση πως έχει πια ιδεολογική και φιλοσοφική αξία ίσως μόνο για τους ρομαντικούς! Το αποτέλεσμα αυταπόδεικτο: Τα άτολμα κόμματα, άτολμη πολιτική παράγουν.