Ακολουθήστε με στο Facebook
Ακολουθήστε με στο Facebook

6.09.2022

Θα πεινάσουμε ή θα κρυώσουμε;

Αρθρογραφία

Θα πεινάσουμε ή θα κρυώσουμε; Το ερώτημα αυτό είναι βέβαιο πως θα λεηλατήσει τις ζωές ενός μεγάλου μέρους των ευρωπαίων πολιτών το φετινό χειμώνα. Πολιτών οι οποίοι διαπιστώνουν με το δυσκολότερο δυνατό τρόπο την ασημαντότητα της ανάπτυξης που στηρίχτηκε σε ξύλινα πόδια και που τώρα κινδυνεύει να καταρρεύσει υπό το βάρος των γεωπολιτικών παιχνιδιών που αναπτύσσονται στην περιοχή τους και κυριολεκτικά να τους σκοτώσει! Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα βιώσουν την αντικειμενική αδυναμία να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο στο ύψος στο οποίοι οι ίδιοι είχαν μοχθήσει να δημιουργήσουν κατά το παρελθόν, ανατρέποντας μοιραία κάθε σχεδιασμό για το μέλλον που είχαν προγραμματίσει. Αν λοιπόν, και με δεδομένη τη σοβαρότητα της κατάστασης όπως εξελίσσεται, η Ε.Ε. διαθέτει τη στοιχειώδη πολιτική εντιμότητα, οφείλει να επαναπροσδιορίσει, έστω και την ύστατη στιγμή, τους άξονες της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει, δίνοντας προτεραιότητα στον άνθρωπο έναντι των αριθμών, προκειμένου την Άνοιξη να μη χρειαστεί να κάνουμε δύσκολους απολογισμούς και υπολογισμούς απωλειών.

Οι ευρωπαίοι πολίτες διαπιστώνουν επίσης πως η χρησιμότητα της πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες εξαντλήθηκε στην ισχυροποίηση του οικοδομήματος της οικονομίας, θεοποιώντας σχεδόν τους λογιστικούς δείκτες και τις άυλες χρηματιστηριακές αξίες ξεχνώντας (ηθελημένα;) να ισχυροποιήσει τις ίδιες τις κοινωνίες και τους θεσμούς με τους οποίους αυτές λειτουργούν. Οι κοινωνίες των πολιτών μετουσιώθηκαν σε κοινωνίες των ατόμων, οι οποίοι χωρίς σχεδόν κανένα ισχυρό συνεκτικό στοιχείο να τους ενώνει, ζουν σχεδόν σαν πρωτόγονες ατομικότητες μέσα στην ανθρωποφάγα καθημερινότητα του ανταγωνισμού και της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο. Πώς λοιπόν μπορεί μια κοινωνία μόνη της, στο σημείο που έχει φτάσει κι έτσι όπως έχει εξελιχθεί, να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον επερχόμενο χειμώνα από τη στιγμή που σαρκώθηκε, λόγω των πολιτικών επιλογών, έχοντας απεκδυθεί τον ίδιο τον κοινωνικό της χαρακτήρα και μοιάζει, θαρρεί κανείς, σαν τον επαίτη που για να επιβιώσει περιμένει το κρατικό βοήθημα απλώς και μόνο για να της δοθεί η δυνατότητα να ζήσει μιαν ακόμα κρύα χειμωνιάτικη μέρα;

Η ιλιγγιώδης ανάπτυξη μα κι ο ίδιος ο πολιτισμός μας αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι πως στηρίχτηκε σε έναν αγωγό που κάποιος αΐδρωτα αποφάσισε να κλείσει τη στρόφιγγα! Η, περίφημη πια, βραδυπορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έφερε στο σημείο να ψάχνει για εναλλακτικές λύσεις κατόπιν εορτής μη έχοντας προβλέψει ότι θα πρέπει να έχει απογαλακτιστεί από τέτοιες σοβαρές εξαρτήσεις εδώ και χρόνια. Δυστυχώς όμως, ακόμα και η αδράνεια είναι πολιτική πράξη! Οι ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται πως έχουν κλείσει τα μάτια μπροστά στη θέα της πραγματικότητας κι απλώς ελπίζουν σε ένα θαύμα. Αλλά τον χειμώνα, δύσκολα γίνονται θαύματα…

Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα παιχνίδι πολιτικών ισορροπιών σε παγκόσμιο γεωστρατηγικό επίπεδο, έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικότατο κομβικό σημείο στην παγκόσμια ιστορία το οποίο θα καθορίσει το μέλλον και θα επανακαθορίσει το συσχετισμό των δυνάμεων ολόκληρου του πλανήτη. Ποια είναι λοιπόν η πολιτική φιλοσοφία της Ε.Ε. απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις και πώς θα αντιμετωπίσει την πρώτη κρίσιμη φάση των αλλαγών αυτών; Διεθνείς οργανισμοί έχουν ήδη προβλέψει ότι ο χειμώνας θα φέρει μαζί του πολλούς θανάτους ευρωπαίων πολιτών λόγω της ενεργειακής ένδειας. Η πολιτική κρίση δηλαδή έχει ήδη μετατραπεί σε ανθρωπιστική. Το ρεαλιστικό ερώτημα λοιπόν που μοιραία θα στοιχειώσει την καθημερινότητά μας όταν το ανυπόφορο κρύο καταλάβει την Ευρώπη καθίσταται τρομερά βασανιστικό και ενοχικό συνάμα: Να ταΐσουμε ή να ζεστάνουμε τα παιδιά μας το φετινό χειμώνα; Τα παιδιά μας…

Από το άρθρο

Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα παιχνίδι πολιτικών ισορροπιών σε παγκόσμιο γεωστρατηγικό επίπεδο, έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικότατο κομβικό σημείο στην παγκόσμια ιστορία το οποίο θα καθορίσει το μέλλον και θα επανακαθορίσει το συσχετισμό των δυνάμεων ολόκληρου του πλανήτη.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία

Αριστερό μπόι

Ο Καζαντζάκης εύστοχα επισήμανε ότι το μπόι του ανθρώπου που κουβαλάει μια ιδέα δίνει μπόι και στην ίδια την ιδέα. Για την Αριστερά, που ιστορικά ως ιδεολογία έχει βάναυσα κακοποιηθεί, δεν αρκούν πτερόεντα λόγια για να πιστοποιηθεί ότι κάποιος είναι αρκούντος ικανός για να την κουβαλήσει, ως ζώσα και καθημερινώς δρώσα ιδέα, μέσα του. Χρειάζεται ικανό ανάστημα, πολιτικό και ιδεολογικό, το οποίο ούτε εκβιάζεται ούτε επιβάλλεται ετσιθελικά. Υπάρχει όμως εν προκειμένω;

Αρθρογραφία

Εμπόριο νοημοσύνης

Η επανάσταση της νοημοσύνης άλλωστε καλό θα είναι να μην κληροδοτήσει την ανθρωπότητα με τα μειονεκτήματα και τα ελαττώματα της βιομηχανικής επανάστασης. Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: Θα μπορέσει άραγε αυτή τη φορά ο ανθρώπινος πολιτισμός να ξεπεράσει την εγωτική του μικρόνοια ώστε να απελευθερώσει αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα από τη στενή οικονομική του εκμετάλλευση και να το διαθέσει στην υπηρεσία τής αειφόρου ύπαρξής του πάνω στον πλανήτη ή θα παρασυρθεί και πάλι από τη δουλοφροσύνη του ατομικού κέρδους;

Αρθρογραφία

Αριστερή ανεπάρκεια!

Η διαφαινόμενη στην πράξη δεξιόστροφη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκφράζεται εσχάτως δια στόματος του αρχηγού του (παροχή μετοχών των επιχειρήσεων στους εργαζόμενους, δεκάωρη εργασία με αύξηση αποδοχών κλπ.), αφήνει περισσότερο χώρο ανέλεγκτης αυτονομίας στην καθημερινή κυβερνητική πρακτική, καθιστώντας την αριστερή ανεπάρκεια έναν απροσδόκητο σύμμαχο του νεοφιλελευθερισμού.

Αρθρογραφία

Η μετριότητα πρώτη ύλη του λαϊκισμού

Ελλείψει φιλοσοφικής μελέτης και βαθιάς βιωματικής γνώσης της ιδεολογίας την οποία υπηρετεί, ο πολιτικός κινδυνεύει να παρασυρθεί στο μονοπάτι τού λαϊκισμού, το οποίο ως συμπεριφορικό πολιτικό πρότυπο που στη χώρα μας δυστυχώς αποδίδει καρπούς (και ψήφους στην κάλπη), αποτελεί μια πρακτική εναλλακτική έναντι της κοπιώδους καθημερινής αναζήτησης του ιδανικού.