Ακολουθήστε με στο Facebook

6.09.2022

Θα πεινάσουμε ή θα κρυώσουμε;

Αρθρογραφία

Θα πεινάσουμε ή θα κρυώσουμε; Το ερώτημα αυτό είναι βέβαιο πως θα λεηλατήσει τις ζωές ενός μεγάλου μέρους των ευρωπαίων πολιτών το φετινό χειμώνα. Πολιτών οι οποίοι διαπιστώνουν με το δυσκολότερο δυνατό τρόπο την ασημαντότητα της ανάπτυξης που στηρίχτηκε σε ξύλινα πόδια και που τώρα κινδυνεύει να καταρρεύσει υπό το βάρος των γεωπολιτικών παιχνιδιών που αναπτύσσονται στην περιοχή τους και κυριολεκτικά να τους σκοτώσει! Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα βιώσουν την αντικειμενική αδυναμία να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο στο ύψος στο οποίοι οι ίδιοι είχαν μοχθήσει να δημιουργήσουν κατά το παρελθόν, ανατρέποντας μοιραία κάθε σχεδιασμό για το μέλλον που είχαν προγραμματίσει. Αν λοιπόν, και με δεδομένη τη σοβαρότητα της κατάστασης όπως εξελίσσεται, η Ε.Ε. διαθέτει τη στοιχειώδη πολιτική εντιμότητα, οφείλει να επαναπροσδιορίσει, έστω και την ύστατη στιγμή, τους άξονες της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει, δίνοντας προτεραιότητα στον άνθρωπο έναντι των αριθμών, προκειμένου την Άνοιξη να μη χρειαστεί να κάνουμε δύσκολους απολογισμούς και υπολογισμούς απωλειών.

Οι ευρωπαίοι πολίτες διαπιστώνουν επίσης πως η χρησιμότητα της πολιτικής τις τελευταίες δεκαετίες εξαντλήθηκε στην ισχυροποίηση του οικοδομήματος της οικονομίας, θεοποιώντας σχεδόν τους λογιστικούς δείκτες και τις άυλες χρηματιστηριακές αξίες ξεχνώντας (ηθελημένα;) να ισχυροποιήσει τις ίδιες τις κοινωνίες και τους θεσμούς με τους οποίους αυτές λειτουργούν. Οι κοινωνίες των πολιτών μετουσιώθηκαν σε κοινωνίες των ατόμων, οι οποίοι χωρίς σχεδόν κανένα ισχυρό συνεκτικό στοιχείο να τους ενώνει, ζουν σχεδόν σαν πρωτόγονες ατομικότητες μέσα στην ανθρωποφάγα καθημερινότητα του ανταγωνισμού και της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο. Πώς λοιπόν μπορεί μια κοινωνία μόνη της, στο σημείο που έχει φτάσει κι έτσι όπως έχει εξελιχθεί, να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον επερχόμενο χειμώνα από τη στιγμή που σαρκώθηκε, λόγω των πολιτικών επιλογών, έχοντας απεκδυθεί τον ίδιο τον κοινωνικό της χαρακτήρα και μοιάζει, θαρρεί κανείς, σαν τον επαίτη που για να επιβιώσει περιμένει το κρατικό βοήθημα απλώς και μόνο για να της δοθεί η δυνατότητα να ζήσει μιαν ακόμα κρύα χειμωνιάτικη μέρα;

Η ιλιγγιώδης ανάπτυξη μα κι ο ίδιος ο πολιτισμός μας αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι πως στηρίχτηκε σε έναν αγωγό που κάποιος αΐδρωτα αποφάσισε να κλείσει τη στρόφιγγα! Η, περίφημη πια, βραδυπορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έφερε στο σημείο να ψάχνει για εναλλακτικές λύσεις κατόπιν εορτής μη έχοντας προβλέψει ότι θα πρέπει να έχει απογαλακτιστεί από τέτοιες σοβαρές εξαρτήσεις εδώ και χρόνια. Δυστυχώς όμως, ακόμα και η αδράνεια είναι πολιτική πράξη! Οι ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται πως έχουν κλείσει τα μάτια μπροστά στη θέα της πραγματικότητας κι απλώς ελπίζουν σε ένα θαύμα. Αλλά τον χειμώνα, δύσκολα γίνονται θαύματα…

Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα παιχνίδι πολιτικών ισορροπιών σε παγκόσμιο γεωστρατηγικό επίπεδο, έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικότατο κομβικό σημείο στην παγκόσμια ιστορία το οποίο θα καθορίσει το μέλλον και θα επανακαθορίσει το συσχετισμό των δυνάμεων ολόκληρου του πλανήτη. Ποια είναι λοιπόν η πολιτική φιλοσοφία της Ε.Ε. απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις και πώς θα αντιμετωπίσει την πρώτη κρίσιμη φάση των αλλαγών αυτών; Διεθνείς οργανισμοί έχουν ήδη προβλέψει ότι ο χειμώνας θα φέρει μαζί του πολλούς θανάτους ευρωπαίων πολιτών λόγω της ενεργειακής ένδειας. Η πολιτική κρίση δηλαδή έχει ήδη μετατραπεί σε ανθρωπιστική. Το ρεαλιστικό ερώτημα λοιπόν που μοιραία θα στοιχειώσει την καθημερινότητά μας όταν το ανυπόφορο κρύο καταλάβει την Ευρώπη καθίσταται τρομερά βασανιστικό και ενοχικό συνάμα: Να ταΐσουμε ή να ζεστάνουμε τα παιδιά μας το φετινό χειμώνα; Τα παιδιά μας…

Από το άρθρο

Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα παιχνίδι πολιτικών ισορροπιών σε παγκόσμιο γεωστρατηγικό επίπεδο, έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικότατο κομβικό σημείο στην παγκόσμια ιστορία το οποίο θα καθορίσει το μέλλον και θα επανακαθορίσει το συσχετισμό των δυνάμεων ολόκληρου του πλανήτη.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!
Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!

Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!

Μια διασταλτικά παραστατική απεικόνιση της αυτοπραγμάτωσης του ανθρώπου μέσα στον κοινωνικό ιστό τού τόπου που δραστηριοποιείται, θα μπορούσε να αποτελέσει η προσπάθεια κατάληψης της καλύτερης δυνατής θέσης στις καρέκλες των επισήμων! Ενίοτε δε, και η (επικοινωνιακή) εξαγορά της, όταν τα προσόντα και η ρητορική ικανότητα δεν είναι αρκούντως επαρκή.

Αρθρογραφία
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Ο λαϊκισμός στις μέρες μας ενδεχομένως να είναι μια από τις σοβαρότερες απειλές που γνώρισε ποτέ η Δημοκρατία και η ελευθερία στον πλανήτη μας. Η προϋπόθεση συνοχής της κοινωνίας, ως δομικός λειτουργικός φορέας της Δημοκρατίας, τελεί υπό κατάρρευση. Τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει αντίδοτο στον λαϊκισμό και σε όσα αυτός δυσμενώς επιφέρει στην κοινωνία μας; Πιθανόν να είναι η λογική σκέψη...

Αρθρογραφία
Κατεβαίνοντας προς το 2025…
Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Η Δύση έμαθε από νωρίς να συνδέει την ελευθερία, την επιστήμη, τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το αύριο με το οικονομικό κέρδος. Εφηύρε χρηματιστήρια, τράπεζες, τόκους, άγχος και άχθος αβάσταχτο για τους ώμους των πολιτών, διαλύοντας την πρωτογενή τους επιθυμία για συμμετοχική αλληλεπίδραση στον κοινό βίο.

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Τόπος και ου-τοπία!
Τόπος και ου-τοπία!

Τόπος και ου-τοπία!

Σε έναν δήμο που έχει ήδη υποφέρει δραματικά κι έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη από τα μνημόνια και την εικοσαετή λιτότητα, η επιβολή αυξημένων δημοτικών τελών είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λειτουργήσει αδυσώπητα και οριζοντίως προς την επιδείνωση της κατάστασης των πολιτών του και, αν όχι προς την περαιτέρω κατάρρευση, προς την επώδυνη επιχειρηματική επιβάρυνση των επαγγελματιών της περιοχής, η δραστηριότητα των οποίων αποτελεί εν πολλοίς τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας του Δήμου Λαμιέων.

Αρθρογραφία
Φανατισμένα αμνοερίφια
Φανατισμένα αμνοερίφια

Φανατισμένα αμνοερίφια

Είναι άξιο απορίας γιατί μέσα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, το ίδιο το πολίτευμα να επιτρέπει, ή έστω να ανέχεται, την εμφάνιση φανατικών μορφωμάτων, τα οποία δρουν καταφανώς εις βάρος του; Τι είναι αυτό που καθιστά τη Δημοκρατία δεκτική σε τέτοια φαινόμενα;

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;