Είναι άραγε πραγματικά αληθινή η δημοκρατία των κρατών τής δύσης ή έχουμε να κάνουμε μάλλον με μια κίβδηλη έκδοσή της; Ο ισχυρισμός πως έναντι τής οικονομικής ισχύος δεν υπάρχει πολιτικό σθένος ικανό για να διασφαλίσει την ορθή και ουσιώδη λειτουργία της έχει βάση; Η θετική απόκριση στο τελευταίο ερώτημα θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη χρήση κρατικής βίας αλλά και σκοτεινών μεθοδεύσεων καταστροφολογίας ώστε να κρατούνται σε μόνιμη εγρήγορση φόβου οι πολίτες. Φόβου που σκοτώνει κάθε ιδεολογία! Είναι σκόπιμο να σημειωθεί πως οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις δεν είναι φυσικά φαινόμενα, είναι ανθρώπινες δημιουργίες. Οικονομική αστάθεια, τρομοκρατία, προσφυγικές ροές, κατάρρευση κοινωνικών κεκτημένων κλπ. είναι απόρροια τής φυσικής εξέλιξης των κοινωνιών ή μήπως είναι προϊόντα προσεκτικού πολιτικού σχεδιασμού; Μια καλοστημένη μπλόφα ενώπιον του μέλλοντος και της ιστορίας;
Η κοινωνική διαστρωμάτωση έχει ουσιαστικά πάψει να υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια. Η μεσαία τάξη ανήκει πια στα βιβλία τής ιστορίας ενώ η όποια κοινωνική κινητικότητα, ειδικά προς τα πάνω, είναι πλέον ανέφικτη. Οι πολίτες στις μέρες μας φαίνεται πως έχουν παραχωρήσει, κάτω από το καθεστώς τού φόβου και της ανασφάλειας, κάθε κυριαρχικό επί της δημοκρατίας, της ορθής άσκησης εξουσίας αλλά και της αυτοδιάθεσης τους δικαίωμα. Έχουν, τρόπον τινά, μετασχηματιστεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ο όρος «πολίτης» περικλείει στην ουσία του κι έχουν καταστεί, αν μας επιτραπεί ο όρος, «πληθυσμός»! Πληθυσμός δεκτικός στην εργαλειοποίηση. Έχουμε λοιπόν, ανθρώπους που με τη δική τους ανοχή (ή και ενοχή) εγκαθιδρύουν πια κοινωνίες «κατώτερων» πληθυσμών (και όχι πολιτών) χωρισμένες με σαφείς διαχωριστικές γραμμές από τους κρατούντες και τους έχοντες. Ο «κατώτερος πληθυσμός», κλεισμένος ερμητικά μέσα στο ιδιωτικό φάσμα τού ιδεολογικού και κοινωνικού του αυτοαποκλεισμού, τρέφεται με θεάματα και τεχνολογικό -κυρίως- άρτο για να συντηρήσει και να δικαιολογήσει απλώς την ύπαρξή του. Η τηλεόραση, οι εκπομπές τής κλειδαρότρυπας και η παραπληροφόρηση από το διαδίκτυο σε συνδυασμό με τις μικροσυσκευές (τα gadgets), τα φανταχτερά κινητά τηλέφωνα και τα ηλεκτρονικά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης αρκούν για να σκοτώσουν κάθε ίχνος συλλογικής επιθυμίας.
Ο φόβος που σπέρνουν οι κρίσεις έχει μεταλλάξει τους πολίτες εκτροχιάζοντάς τους από την ορθή σκέψη. Ένα ικανό ποσοστό αυτών δεν είναι διατεθειμένοι να συμμετέχουν ενεργά στη λήψη αποφάσεων και αρκούνται στην αυταπάτη πως εκπληρώνουν τη δημοκρατική και πολιτική τους ευθύνη συμμετέχοντας απλώς στις κονσερβοποιημένες πλέον εκλογικές διαδικασίες. Δεν είναι όμως, ούτε υπήρξε ποτέ στις προδιαγραφές τής δημοκρατίας ο αυτόματος πιλότος! Αντίθετα, στηρίζεται στην ευθύνη και στην επιθυμία αυτοκυβέρνησης. Όταν αυτή δεν υπάρχει κι έχει τεχνηέντως και βιαίως ίσως αντικατασταθεί από το σκοταδισμό στη σκέψη, την έλλειψη παιδείας και την πολιτική απάθεια, η δημοκρατία έχει πεθάνει ήδη μέσα στη μήτρα που θέλει να τη γεννήσει σε κάθε κοινωνία. Είναι γεγονός πως υπάρχει μια τάση ισοπέδωσης των ιδεολογιών, απόρροια κι αυτή τής σύγχυσης που καλλιεργείται στην κοινωνία ώστε να αποπροσανατολίζεται ο πολίτης. Όμως, αυτό δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες του κανέναν, πολίτες, πολιτικούς σχηματισμούς αλλά και τον κόσμο της διανόησης. Μόνοι οι άνθρωποι και χωρίς κοινωνική αίσθηση, διαβιούν απλώς χωρίς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος τής μιζέριας που κυριαρχεί στον αέρα που ανασαίνουν. Είναι μάλλον ασήμαντη η εποχή που ζούμε, ο φόβος και η μεγάλη μπλόφα των καιρών εκεί την έχουν οδηγήσει. Ο ‘πληθυσμός’ κοιμάται. Ησυχία!