Ακολουθήστε με στο Facebook

Η πολυλογία είναι μέθοδος, όχι μόνο αλλά κυρίως, πολιτική! Δια της μεθόδου αυτής αποφεύγονται οι αναφορές στα σπουδαία και στα σημαντικά με σκοπό να καθοδηγηθεί η κοινή γνώμη στα επουσιώδη και στα εικονικά! Η πολιτική εν γένει είναι το σύνολο των κοινωνικά επωφελών πράξεων των πολιτικών, ενίοτε δε και των πολιτών. Όταν όμως αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και μετατρέπεται σε μίμηση πράξεως πολιτικής, τότε μοιραία για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της επιστρατεύει τις προκατασκευασμένες εικόνες και τη μεθοδευμένα κενή ρητορεία τής επικοινωνίας ώστε τα δευτερεύοντα να βαφτίζονται σημαντικά και τα σπουδαία να υποβαθμίζονται για να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη. Προϋπόθεση και ταυτόχρονα τίμημα της ποιότητας κάθε πολιτικού όντος αποτελεί η πειθαρχία στο σεβασμό της αξιοπρέπειας αλλά και της νοημοσύνης κάθε πολίτη, στη διάθεση του οποίου έχει θέσει τον εαυτό του προκειμένου να τον υπηρετήσει και όχι το αντίστροφο! Η τυχόν εμμονή και επιμονή σε μαυρογιαλούρειες τακτικές και στον πολιτικό πρωτογονισμό τής προσωπικής προβολής του ‘κατόπιν ενεργειών μου’, δεν αποτελούν πια έρεισμα ισχύος ή πολιτικό πλεονέκτημα παρά ένδειξη ανεπάρκειας στην εποχή τής ευρείας και ταχείας διασποράς της πληροφορίας και της αλήθειας. Παρόλα αυτά όμως, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα ένα ικανό ποσοστό, όχι μόνο μικρονόων, ανθρώπων να επηρεάζεται από κενά λόγια, κίβδηλες υποσχέσεις και φαραωνικές μακέτες έργων που δε θα δουν ποτέ το φως της ημέρας. Γιατί λοιπόν αντέχουμε να ζούμε με την παραδοχή αυτή; Το ερώτημα είναι σαφέστατα ρητορικό.

Η Λαμία είναι κοινώς παραδεκτό πως βρίσκεται σήμερα βουτηγμένη βαθιά μέσα σε μια κατάσταση υστέρησης προοπτικής και ανάπτυξης, θα έλεγε κανείς σε σημείο οριστικής απώλειας ελπίδας. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να είχαμε επίσημα, θεσμικά στοιχεία για την πόλη σχετικά με την εξέλιξη της ανεργίας, ειδικά των γυναικών και του νεανικού πληθυσμού, του τουριστικού προϊόντος, του διαθέσιμου εισοδήματος, της οικονομικής και επιχειρηματικής κατάστασης αλλά και της πολιτιστικής προόδου ή στασιμότητας του τόπου μας ώστε ο δημόσιος διάλογος να μην στηρίζεται σε υποθέσεις και υποκειμενικές ερμηνείες. Δυστυχώς όμως, τέτοια στοιχεία ή δεν υπάρχουν ή απλώς δεν δίδονται στη δημοσιότητα με αποτέλεσμα το κοινωνικό τοπίο της πόλης να είναι ένα τοπίο μέσα στην ομίχλη και τίποτα άλλο. Θα μπορούσε ίσως κανείς να ισχυριστεί πως η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει αποτελεί προϊόν κυρίως της υποταγής στις κομματικές ντιρεκτίβες που επιβάλλουν πρόσωπα και πολιτικές στην τοπική αυτοδιοίκηση. Οι κομματικοί μηχανισμοί, που επιθυμούν το μονοπώλιο της εξουσίας και σε τοπικό επίπεδο, οργανώνουν μεθοδικά τις κατά τόπους συντεχνίες τους αποκλείοντας εν τοις πράγμασι από τη συμμετοχή στα κοινά ανθρώπων εκτός των στεγανών τους. Ενδεχομένως δηλαδή αποκλείουν την είσοδο νέων ιδεών και πρωτοβουλιών στη διοίκηση της πόλης με ό,τι αυτό σημαίνει για την ίδια της την εξελικτική πορεία στο αύριο. Από την άλλη, η ανακύκλωση προσώπων και πραγμάτων νομοτελειακά οδηγεί στην ακατάσχετη παρακμή και την αναπτυξιακή αδυναμία ενώ ταυτόχρονα η ένδεια γόνιμης και καινοτόμου πολιτικής σκέψης, καθόσον αυτή περιορίζεται στα πρότυπα και τις απαιτήσεις των κομματικών επιταγών, έρχεται να λειτουργήσει ως ένας ακόμα σοβαρός παράγοντας οπισθοδρόμησης της ήδη ασθμαίνουσας πόλης.

Το ερώτημα είναι εύλογο: Χωρούν για ακόμα μια φορά πάτρωνες στη Λαμία; Είναι απολύτως βέβαιο πως με μαεστρική επιδεξιότητα θα απεκδυθούν την ευθύνη τους όλοι όσοι έχουν οδηγήσει την πόλη στην αφάνεια και την ίδια στιγμή θα παρουσιαστούν ως οι αδιαφιλονίκητοι σωτήρες που θα την οδηγήσουν στην πρόοδο και την έξοδο από το τέλμα. Βέβαιο είναι επίσης πως με μέριμνα των εχόντων και κατεχόντων το δημόσιο λόγο θα διασπαρθεί τεχνηέντως στην κοινωνία το ‘προαιώνιο’ ερώτημα: «Έχουμε κάτι καλύτερο να ψηφίσουμε;». Η επικίνδυνη λογική τού ‘αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε’ πέρα από την τραγική της αφέλεια, συμπαρασύρει το θεσμό της πόλης ακόμα πιο χαμηλά στις προσδοκίες των πολιτών. Διότι άνθρωποι ικανοί και με ρεαλιστικό όραμα σίγουρα υπάρχουν στη Λαμία αλλά διστάζουν να ασχοληθούν με τα κοινά μέσα σ’ αυτό το παθογενές κλίμα. Είναι ευθύνη μας λοιπόν, ημών των πολιτών, να τους αναζητήσουμε και να τους αναδείξουμε. Να τους αναθέσουμε την ευθύνη τής πόλης μας. Είναι ευθύνη μας να μην επιλέξουμε για ακόμα μία φορά ούτε γραφειοκρατικούς διαχειριστές ούτε πολιτικούς που τυχόν επαναπαύονται στη μεθοδευμένη επικοινωνία που στο τέλος της ημέρας δεν παράγει έργο. Να μην επιλέξουμε με βάση το συναίσθημα αλλά με βάση τη λογική. Αντίθετα, έχουμε την υψηλή υποχρέωση να επιλέξουμε το καλύτερο δυνατό για την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητά μας. Να επιλέξουμε το ίδιο το μέλλον της πόλης μας, το ίδιο το μέλλον των ευκαιριών που θα δοθούν στα παιδιά μας για να αναπτύξουν την προσωπικότητα και τις ικανότητές τους. Να επιλέξουμε με σύνεση αναλογιζόμενοι τα μέχρι σήμερα πραχθέντα ώστε να μη χρειαστεί να ζήσουμε το τέλος της Λαμίας. Η πόλη μας, παρά το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα, είναι ακόμα ικανή να ακολουθήσει τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις της εποχής αρκεί να το θελήσουμε. Είναι στο χέρι μας και αποτελεί επιλογή μας. Απλά και χωρίς πολυλογίες. Κυρίως όμως, είναι ευθύνη μας.

Από το άρθρο

Η επικίνδυνη λογική τού ‘αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε’ πέρα από την τραγική της αφέλεια, συμπαρασύρει το θεσμό της πόλης ακόμα πιο χαμηλά στις προσδοκίες των πολιτών.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!
Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!

Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!

Μια διασταλτικά παραστατική απεικόνιση της αυτοπραγμάτωσης του ανθρώπου μέσα στον κοινωνικό ιστό τού τόπου που δραστηριοποιείται, θα μπορούσε να αποτελέσει η προσπάθεια κατάληψης της καλύτερης δυνατής θέσης στις καρέκλες των επισήμων! Ενίοτε δε, και η (επικοινωνιακή) εξαγορά της, όταν τα προσόντα και η ρητορική ικανότητα δεν είναι αρκούντως επαρκή.

Αρθρογραφία
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Ο λαϊκισμός στις μέρες μας ενδεχομένως να είναι μια από τις σοβαρότερες απειλές που γνώρισε ποτέ η Δημοκρατία και η ελευθερία στον πλανήτη μας. Η προϋπόθεση συνοχής της κοινωνίας, ως δομικός λειτουργικός φορέας της Δημοκρατίας, τελεί υπό κατάρρευση. Τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει αντίδοτο στον λαϊκισμό και σε όσα αυτός δυσμενώς επιφέρει στην κοινωνία μας; Πιθανόν να είναι η λογική σκέψη...

Αρθρογραφία
Κατεβαίνοντας προς το 2025…
Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Η Δύση έμαθε από νωρίς να συνδέει την ελευθερία, την επιστήμη, τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το αύριο με το οικονομικό κέρδος. Εφηύρε χρηματιστήρια, τράπεζες, τόκους, άγχος και άχθος αβάσταχτο για τους ώμους των πολιτών, διαλύοντας την πρωτογενή τους επιθυμία για συμμετοχική αλληλεπίδραση στον κοινό βίο.

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Τόπος και ου-τοπία!
Τόπος και ου-τοπία!

Τόπος και ου-τοπία!

Σε έναν δήμο που έχει ήδη υποφέρει δραματικά κι έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη από τα μνημόνια και την εικοσαετή λιτότητα, η επιβολή αυξημένων δημοτικών τελών είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λειτουργήσει αδυσώπητα και οριζοντίως προς την επιδείνωση της κατάστασης των πολιτών του και, αν όχι προς την περαιτέρω κατάρρευση, προς την επώδυνη επιχειρηματική επιβάρυνση των επαγγελματιών της περιοχής, η δραστηριότητα των οποίων αποτελεί εν πολλοίς τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας του Δήμου Λαμιέων.

Αρθρογραφία
Φανατισμένα αμνοερίφια
Φανατισμένα αμνοερίφια

Φανατισμένα αμνοερίφια

Είναι άξιο απορίας γιατί μέσα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, το ίδιο το πολίτευμα να επιτρέπει, ή έστω να ανέχεται, την εμφάνιση φανατικών μορφωμάτων, τα οποία δρουν καταφανώς εις βάρος του; Τι είναι αυτό που καθιστά τη Δημοκρατία δεκτική σε τέτοια φαινόμενα;

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;