Ακολουθήστε με στο Facebook

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο θάνατος θα μπορούσε να ταυτιστεί με την απώλεια της λογικής. Η λειτουργία τού μυαλού, ως τεκμήριο βιολογικής διεργασίας, που παράγει την ορθή σκέψη και μαζί με αυτή και η παρατήρηση του κόσμου ολόγυρα, δημιουργούν την εντός τού ανθρώπου αλήθεια. Μιαν αλήθεια ξεχωριστή για τον καθένα, όλες μαζί όμως αυτές δημιουργούν την απαραίτητη διαφορά δυναμικού μέσα στις κοινωνίες ώστε να κινηθεί ο κόσμος. Η λογική λοιπόν, αυτή η οίκοθεν -κι αυτονόητη για τους ανθρώπους- λειτουργία που παράγει την ορμή προς δημιουργία πολιτισμού, είναι απολύτως απαραίτητο να διατηρείται ζωντανή κι αλώβητη ακόμα κι όταν τα κατά συνθήκη ψεύδη τού κόσμου μοιάζουν με ανυπέρβλητες αλήθειες που κυβερνούν ανθρώπους και λαούς. Ο θάνατος της λογικής ισοδυναμεί με λογική θανάτου, ειδικά όταν αφορά τον πολιτισμό και τη συμβίωση μέσα στην κοινωνία.

Η σμίκρυνση της πολιτικής σημαντικότητας, η εκ μέρους των πολιτών ανεπαρκής αίσθηση της πραγματικότητας, όπως αυτή επιβάλλεται από τα διευθυντήρια των μέσων ενημέρωσης, αλλά και η αντικειμενική ένδεια παιδείας που χρόνια τώρα παλεύει να ξεφύγει από τις παλινωδίες και τις αστοχίες του υπουργείου της παιδείας, έχει οδηγήσει τη χώρα μας στην υιοθέτηση πρακτικών που δυστυχώς δεν συνάδουν με τη λογική. Πέραν όμως αυτού, η πολιτική έκφρασή μιας ιδεολογίας δεν αποτελεί έκφραση πολιτικής όταν αυτή περιορίζεται και προορίζεται για ένα υποσύνολο της κοινωνίας μόνο. Άρχω δεν σημαίνει πως έχω ευθύνη απέναντι σε πελάτες αλλά απέναντι σε πολίτες, σε όλους ανεξαιρέτως, κάτι το οποίο στην Ελλάδα δεν είναι ίσως τόσο ξεκάθαρο κι ευανάγνωστο. Ακόμα κι ο πιο θαρραλέος ρομαντικός του τόπου δεν θα μπορούσε να αρνηθεί το γεγονός ότι το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας έχει απωλέσει εδώ και καιρό την ικανότητα να αντιλαμβάνεται το χρήσιμον αλλά και τη σπουδαιότητα ενός εκάστου των πολιτών για την ίδια την πολιτεία. Γι’ αυτό και συμβαίνει το τραγικό να υπάρχουν πολίτες (άνθρωποι) ορατοί αλλά και πολίτες (άνθρωποι) αόρατοι στο πολιτικό μας σύστημα!

Η αυξανόμενη ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, η φτώχεια και η ανεργία που διογκώνεται, οι νέοι εργαζόμενοι που δέχονται καθημερινές απειλές με τις εργασιακές τους σχέσεις διαρκώς να γράφονται και να σβήνονται πάνω σε μπλοκάκια, τα άδεια πανεπιστημιακά τμήματα, οι παρατημένες στην τύχη τους δασικές εκτάσεις, οι χείμαρροι που κάθε χρόνο πλημμυρίζουν σπέρνοντας καταστροφές, το ηλεκτρικό ρεύμα που ‘καίει’, οι γυναίκες που γίνονται πρώτη είδηση επειδή θανατώθηκαν από κάποιον ανεγκέφαλο και άνανδρο άντρα αλλά και η αποτυχία αντιμετώπισης της πανδημίας και οι θεσμικές απειλές που συνοδεύουν την αποτυχία αυτή, είναι μονάχα λίγα από τον μακρύ κατάλογο του παραλόγου που συμβαίνουν σε μια χώρα στην οποία έγινε πια καθημερινότητα η έλλειψη της λογικής στο σχεδιασμό τού αύριο. Αλλά οι άνθρωποι, πολύ δε περισσότεροι οι ‘αόρατοι’ από το σύστημα, πρέπει να ζήσουν, είναι δίπλα μας και υπάρχουν έστω κι αν ο θάνατος της λογικής του πολιτικού σχεδιασμού φαίνεται πως δεν τους λαμβάνει υπ’ όψη.

Η ιδέα όμως για ένα καλύτερο μέλλον δεν σκυλεύεται εκτός κι αν νομοθετηθεί η σκύλευση, όπως μάλλον έχει ήδη επισυμβεί στη χώρα μας! Οι άνθρωποι τής καθημερινότητας παλεύουν για να διατηρήσουν αλώβητη την αξιοπρέπειά τους μέσα σε μια χώρα που έχει πάψει πια να μυρίζει ήλιο και φως. Το αληθινό κεφάλαιο τής Ελλάδας όμως δεν είναι ούτε η πλούσια βιομηχανική της παραγωγή, ούτε ο πρωτογενής της τομέας, ούτε καν το πολυδιαφημισμένο τουριστικό της προϊόν, είναι η λογική σκέψη που από το παρελθόν κληροδοτήθηκε στις σύγχρονες γενιές μέσα από τη συνέχεια της γλώσσας. Τούτο ακριβώς καλό θα ήταν να το θυμηθούν εκ νέου οι πολίτες ώστε να πάψουν να υπάρχουν ως πελάτες πια για το πολιτικό σύστημα. Οι πολιτείες των ανθρώπων θέλουν λογικούς ανθρώπους με ποιότητα. Το είδος δηλαδή των πολιτών που πάντοτε φόβιζε περισσότερο εκείνους που μετράνε τα κουκιά επειδή ίσως οι ποιοτικοί άνθρωποι είναι πάντα άοπλοι. Αυτή άλλωστε είναι και η δύναμή τους!

Από το άρθρο

Το αληθινό κεφάλαιο τής Ελλάδας όμως δεν είναι ούτε η πλούσια βιομηχανική της παραγωγή, ούτε ο πρωτογενής της τομέας, ούτε καν το πολυδιαφημισμένο τουριστικό της προϊόν, είναι η λογική σκέψη που από το παρελθόν κληροδοτήθηκε στις σύγχρονες γενιές μέσα από τη συνέχεια της γλώσσας.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!
Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!

Οι κορυφές, συνήθως, είναι οξείες!

Μια διασταλτικά παραστατική απεικόνιση της αυτοπραγμάτωσης του ανθρώπου μέσα στον κοινωνικό ιστό τού τόπου που δραστηριοποιείται, θα μπορούσε να αποτελέσει η προσπάθεια κατάληψης της καλύτερης δυνατής θέσης στις καρέκλες των επισήμων! Ενίοτε δε, και η (επικοινωνιακή) εξαγορά της, όταν τα προσόντα και η ρητορική ικανότητα δεν είναι αρκούντως επαρκή.

Αρθρογραφία
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!
Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Λαϊκισμός και κατασκευή ενόχων!

Ο λαϊκισμός στις μέρες μας ενδεχομένως να είναι μια από τις σοβαρότερες απειλές που γνώρισε ποτέ η Δημοκρατία και η ελευθερία στον πλανήτη μας. Η προϋπόθεση συνοχής της κοινωνίας, ως δομικός λειτουργικός φορέας της Δημοκρατίας, τελεί υπό κατάρρευση. Τι θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει αντίδοτο στον λαϊκισμό και σε όσα αυτός δυσμενώς επιφέρει στην κοινωνία μας; Πιθανόν να είναι η λογική σκέψη...

Αρθρογραφία
Κατεβαίνοντας προς το 2025…
Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Η Δύση έμαθε από νωρίς να συνδέει την ελευθερία, την επιστήμη, τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το αύριο με το οικονομικό κέρδος. Εφηύρε χρηματιστήρια, τράπεζες, τόκους, άγχος και άχθος αβάσταχτο για τους ώμους των πολιτών, διαλύοντας την πρωτογενή τους επιθυμία για συμμετοχική αλληλεπίδραση στον κοινό βίο.

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Τόπος και ου-τοπία!
Τόπος και ου-τοπία!

Τόπος και ου-τοπία!

Σε έναν δήμο που έχει ήδη υποφέρει δραματικά κι έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη από τα μνημόνια και την εικοσαετή λιτότητα, η επιβολή αυξημένων δημοτικών τελών είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λειτουργήσει αδυσώπητα και οριζοντίως προς την επιδείνωση της κατάστασης των πολιτών του και, αν όχι προς την περαιτέρω κατάρρευση, προς την επώδυνη επιχειρηματική επιβάρυνση των επαγγελματιών της περιοχής, η δραστηριότητα των οποίων αποτελεί εν πολλοίς τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας του Δήμου Λαμιέων.

Αρθρογραφία
Φανατισμένα αμνοερίφια
Φανατισμένα αμνοερίφια

Φανατισμένα αμνοερίφια

Είναι άξιο απορίας γιατί μέσα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, το ίδιο το πολίτευμα να επιτρέπει, ή έστω να ανέχεται, την εμφάνιση φανατικών μορφωμάτων, τα οποία δρουν καταφανώς εις βάρος του; Τι είναι αυτό που καθιστά τη Δημοκρατία δεκτική σε τέτοια φαινόμενα;

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;