Ακολουθήστε με στο Facebook

Κάθε ψήφος έχει την ίδια βαρύτητα σύμφωνα με τη Συνταγματική απαίτηση, όμως, αναρωτιόμαστε, ακολουθεί και σέβεται αυτόν τον κανόνα το εκλογικό σύστημα που κάθε φορά εφαρμόζεται και ειδικότερα στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α.); Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, αν κανείς το εξετάσει υπό την οπτική της τελολογικής ερμηνείας, θα μπορούσε να είναι θετική εφόσον βεβαίως συντρέχουν τα εξής: Να γίνει η παραδοχή πως υπάρχει ανάγκη αυτοδυναμίας για το σχηματισμό ισχυρής ομάδας διακυβέρνησης και πως ο σκοπός της εκλογής των αρχών διοίκησης του πρώτου και του δεύτερου βαθμού της Τ.Α. είναι να υπάρξει ανάληψη πολιτικής ευθύνης για το σχεδιασμό του μέλλοντος αλλά και για τη λήψη αποφάσεων από την όποια πλειοψηφία κι αν προκύψει κι ας μην είναι απόλυτη, ελέω πάντα του εκλογικού συστήματος! Είναι όμως αυτός ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να κυβερνηθούν οι Δήμοι της χώρας και οι Περιφέρειες;

Αν και δεν είναι σωστό να διατυπώνουμε απόλυτες θέσεις, είναι βέβαιο κι έχει αποδειχτεί στην πράξη πως τα εκλογικά συστήματα επηρεάζουν όχι μόνο τα αποτελέσματα των εκλογών αλλά ταυτόχρονα σε αρκετές περιπτώσεις είναι ικανά να στρεβλώσουν και να αλλοιώσουν τη βούληση των πολιτών. Κάθε ψήφος σε τέτοια συστήματα μοιάζει να μην έχει την ίδια αξία με τις υπόλοιπες με αποτέλεσμα να διογκώνεται αυτή η ανισότητα σε βάρος τελικά της χρηστής διοίκησης των ΟΤΑ ενώ δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστεί κανείς πως τελικά η ποιότητα στη διακυβέρνηση της Τ.Α. ίσως να μην είναι η επιθυμητή για τη σύγχρονη Δημοκρατία μας. Θεωρούμε πως σήμερα, με την τεχνολογική επανάσταση που βοηθά στη διάδοση των ιδεών αλλά και των ειδήσεων, ο πολιτισμός μας έχει απαγκιστρωθεί από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος κι από λογικές Μαυρογιαλούρων και ψευτο-Θόδωρων. Η εποχή και οι συγκυρίες ευνοούν τη συνεργασία, τη σύνθεση των απόψεων, την αξιοποίηση όλου του στελεχιακού δυναμικού της Τ.Α., τη μόχλευση όλων των δυνάμεων κάθε περιοχής ώστε να ξεφύγει από την απάθεια του καναπέ αλλά, κι αυτό ίσως είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία, τον πραγματικό έλεγχο και τη λογοδοσία. Προς το σκοπό αυτό, το νέο σύστημα της Απλής Αναλογικής στις εκλογές της Τ.Α. ανοίγει ένα νέο δρόμο με πάρα πολλές δυνατότητες για τις τοπικές κοινωνίες, ο οποίος αν αξιοποιηθεί σωστά και χωρίς την κληρονομική προδιάθεση του λαού μας για υπέρμετρη προσωπική ματαιοδοξία, είναι βέβαιο πως θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι Δήμοι και οι Περιφέρειες αποφασίζουν κι ενεργούν προς όφελος των πολιτών.

Είναι γνωστό πως κάθε τι καινούριο φέρνει μαζί του δυο πράγματα, την αισιοδοξία και την προοπτική από τη μια και τους αρνητές από την άλλη. Κανένα από αυτά δεν πρέπει να υπερεκτιμηθεί ή να αγνοηθεί. Η αισιοδοξία είναι επικίνδυνο πράγμα όταν δε συνοδεύεται από μέτρο και σχέδιο ενώ η άρνηση παράγει μόνο άρνηση χωρίς κανένα θετικό πρόσημο. Υπάρχει όμως κι η άλλη πλευρά του νομίσματος η οποία μπορεί να εστιαστεί σε ένα μόνο σημείο, στην ίδια την ευθύνη των πολιτών για τη διαδικασία επιλογής των αρχών και των αρχόντων που θα τους εκπροσωπήσουν, ευθύνη την οποία, ηθελημένα ή μη, συνήθως αποφεύγουν να τεκμηριώνουν στη συνείδηση αλλά και στο θυμικό τους. Έχει λεχθεί πως κάθε τόπος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει και τούτο δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές η ευθύνη των πολιτών είναι ακόμα μεγαλύτερη καθόσον θα κληθούν να αποφασίσουν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια σε σχέση με το παρελθόν, η Απλή Αναλογική είναι ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια τους το οποίο οφείλουν να χρησιμοποιήσουν χωρίς αμετροέπειες και τακτικισμούς αλλά με περίσκεψη και λογική προς την κατεύθυνση του συμφέροντος ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου. Εκείνο που κανένας πολίτης δε θα πρέπει να ξεχνά είναι πως η αμνησία του λαού είναι η δύναμη που κρατά στην επιφάνεια τους αριβίστες και τους ‘υπαλλήλους’ της πολιτικής που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν παρά τα αστραφτερά χαμόγελα μπροστά στους φωτογραφικούς φακούς!

Έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί η εποχή που οι πολιτικοί ήταν επαίτες της ψήφου των πολιτών και οι πολίτες έρμαια εξυπηρετήσεων ενώ ούτε η πολιτική πια μπορεί να στηρίζεται στην ‘αδιαφορία των ενδιαφερόμενων’, όπως με περισσή κυνικότητα είχε λεχθεί από τον Ντισραέλι. Η αλλαγή συναντά σχεδόν πάντοτε αντίσταση, αλλά όπως και ο χρόνος, είναι αναπόφευκτη! Οι επόμενες εκλογές για το Δήμο και την Περιφέρεια δε θα αργήσουν να έρθουν, η ιστορική συγκυρία επιτάσσει μην πάει καμία ψήφος χαμένη, όλοι οι αιρετοί όχι μόνο πια μπορούν αλλά πλέον επιβάλλεται και πρέπει να προσφέρουν στον τόπο τους ουσιαστικά. Οι εποχές της στείρας αντιπαράθεσης και της συμμετοχής για τυπικούς μόνο λόγους (ή για την ικανοποίηση της προσωπικής ματαιοδοξίας) έχουν παρέλθει. Η συνταγματική επιταγή για ισότητα στην κάθε ψήφο έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματικότητα, πολίτες και πολιτικοί οφείλουν πια να το σκεφτούν πολύ καλά αυτό και να αναλογιστούν το βάρος των επιλογών τους! Κυρίως όμως οι πολίτες…

Από το άρθρο

Η εποχή και οι συγκυρίες ευνοούν τη συνεργασία, τη σύνθεση των απόψεων, την αξιοποίηση όλου του στελεχιακού δυναμικού της Τ.Α., τη μόχλευση όλων των δυνάμεων κάθε περιοχής ώστε να ξεφύγει από την απάθεια του καναπέ αλλά, κι αυτό ίσως είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία, τον πραγματικό έλεγχο και τη λογοδοσία.

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Κατεβαίνοντας προς το 2025…
Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Κατεβαίνοντας προς το 2025…

Η Δύση έμαθε από νωρίς να συνδέει την ελευθερία, την επιστήμη, τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το αύριο με το οικονομικό κέρδος. Εφηύρε χρηματιστήρια, τράπεζες, τόκους, άγχος και άχθος αβάσταχτο για τους ώμους των πολιτών, διαλύοντας την πρωτογενή τους επιθυμία για συμμετοχική αλληλεπίδραση στον κοινό βίο.

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Τόπος και ου-τοπία!
Τόπος και ου-τοπία!

Τόπος και ου-τοπία!

Σε έναν δήμο που έχει ήδη υποφέρει δραματικά κι έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη από τα μνημόνια και την εικοσαετή λιτότητα, η επιβολή αυξημένων δημοτικών τελών είναι σχεδόν βέβαιο πως θα λειτουργήσει αδυσώπητα και οριζοντίως προς την επιδείνωση της κατάστασης των πολιτών του και, αν όχι προς την περαιτέρω κατάρρευση, προς την επώδυνη επιχειρηματική επιβάρυνση των επαγγελματιών της περιοχής, η δραστηριότητα των οποίων αποτελεί εν πολλοίς τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομίας του Δήμου Λαμιέων.

Αρθρογραφία
Φανατισμένα αμνοερίφια
Φανατισμένα αμνοερίφια

Φανατισμένα αμνοερίφια

Είναι άξιο απορίας γιατί μέσα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, το ίδιο το πολίτευμα να επιτρέπει, ή έστω να ανέχεται, την εμφάνιση φανατικών μορφωμάτων, τα οποία δρουν καταφανώς εις βάρος του; Τι είναι αυτό που καθιστά τη Δημοκρατία δεκτική σε τέτοια φαινόμενα;

ΑρθρογραφίαΤοπική Αυτοδιοίκηση
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία
Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Εχθρός της Αυτοδιοίκησης ο εμπειρισμός και η διοικητική αγνωσία

Η επικίνδυνη αμεριμνησία του πολιτικαντισμού δεν είναι συμβατή ούτε με το θεσμικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης ούτε με την ενάργεια που πρέπει να τη διακρίνει. Το ίδιο σημαντικά ασύμβατη είναι η διοικητική αγνωσία αλλά και ο εμπειρισμός. Η παραλυτικά μικρονοϊκή αντίληψη ότι τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει νομή εξουσίας χωρίς το αντίστοιχο γνωσιακό υπόβαθρο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αποτελεί πολιτικό κανόνα, αν βεβαίως ο στόχος είναι οι Οργανισμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λειτουργούν ορθολογικά όντως ως σύγχρονοι οργανισμοί στο πλαίσιο και στα πρότυπα των ευρωπαϊκών δεδομένων. Είναι όμως νοητό το… αυτονόητο;

Αρθρογραφία
Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας
Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας

Η κρίση των κομμάτων, κρίση της κοινωνίας

Η συμμετοχή των ψηφοφόρων – πολιτών στις εκλογές γίνεται ολοένα και μικρότερη σε σύγκριση με την διογκούμενη αποχή, αποδυναμώνοντας περαιτέρω, μέσα στο παγκοσμιοποιημένο κι εξόχως δύσκολο οικονομικό γίγνεσθαι, την ήδη ασθμαίνουσα Δημοκρατία, η οποία στη χώρα μας δίνει την εντύπωση πως έχει πια ιδεολογική και φιλοσοφική αξία ίσως μόνο για τους ρομαντικούς! Το αποτέλεσμα αυταπόδεικτο: Τα άτολμα κόμματα, άτολμη πολιτική παράγουν.

Αρθρογραφία
Ευρώπη: Κι όμως, ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο!
Ευρώπη: Κι όμως, ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο!

Ευρώπη: Κι όμως, ο ελέφαντας είναι στο δωμάτιο!

Τα μεγάλα ποσοστά αποχής αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη έχει πάψει να (φαίνεται πως) είναι ωφέλιμη στον πολίτη, ο οποίος δικαιολογημένα ενδεχομένως να θεωρεί ότι θεσμός της Ε.Ε. είναι πολιτικά άσαρκος, λιποβαρής και πιθανόν μη νομιμοποιημένος πια να εκπροσωπήσει και να διαχειριστεί τα ανθρώπινα συμφέροντά του.